Diabla Turnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diabla Turnia
Ilustracja
Diabla Turnia, widok z Dolinki Szataniej
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2356 m n.p.m.

Wybitność

13 m

Pierwsze wejście

1907
Günter Oskar Dyhrenfurth, Herman Rumpelt

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Diabla Turnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Diabla Turnia”
Ziemia49°09′56,6″N 20°03′05,3″E/49,165722 20,051472

Diabla Turnia (niem. Goldturm, słow. Zlatinská veža, węg. Arany-torony[1], 2356 m[2]) – wybitna turnia w słowackich Tatrach Wysokich w Grani Baszt (Hrebeň bášt), rozdzielającej doliny: Młynicką (Mlynická dolina) i Mięguszowiecką (Mengusovská dolina)[3]. Znajduje się między Diablowiną (Diablovina, 2379 m), od której oddziela ją Diabla Przełęcz Wyżnia (2343 m) a Zadnią Basztą (Zadná bašta, 2364 m), od której oddziela ja Diabla Przełęcz (2319 m). Wysunięta jest urwistą ścianą z filarem nad Dolinką Szatanią w Dolinie Mięguszowieckiej. Od prawej strony (patrząc od dołu) jego ograniczenie tworzy Diabli Żleb, z lewej strony urwiste zacięcie opadające z Diablej Przełęczy Wyżniej. Filar ma wysokość około 300 m[4].

Pierwsze odnotowane wejście: Günter Oskar Dyhrenfurth, Hermann Rumpelt 13 czerwca 1907 r., podczas przejścia Grani Baszt[3].

Drogi wspinaczkowe
  1. Wschodnią ścianą; IV w skali tatrzańskiej, czas przejścia 3 godz.
  2. Lewą częścią wschodniej ściany; V, 3 godz.
  3. Granią z Diablej Przełęczy na Diablą Przełęcz Wyżnią; 0+, 10 min.[4]
Widok z Doliny Młynickiej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  3. a b Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.
  4. a b Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2