Makulec czarniawy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Didymium melanospermum)
Makulec czarniawy
Ilustracja
Zarodnie na łodyżce rośliny
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

Protozoa

Typ

śluzowce

Klasa

Myxogastrea

Rząd

Stemonitida

Rodzina

Didymiidae

Rodzaj

makulec

Gatunek

makulec czarniawy

Nazwa systematyczna
Didymium melanospermum (Pers.) T. Macbr.
N. Amer. Slime-Moulds (New York): 88 (1899)

Makulec czarniawy (Didymium melanospermum (Pers.) T. Macbr.) – gatunek śluzowców[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Didymiidae, Stemonitida, Myxogastria, Myxogastrea, Mycetozoa, Amoebozoa, Protozoa[1].

Po raz pierwszy gatunek ten opisał w 1794 r. Elias Fries nadając mu nazwę Physarum melanogaster. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadał mu Thomas Huston Macbride w 1899 r.[1]

Synonimy nazwy naukowej[2]:

  • Cionium farinaceum Link 1809
  • Diderma melanospermum (Pers.) Fr. 1829
  • Didymium farinaceum Schrad. 1797
  • Physarum farinaceum (Schrad.) Pers. 1801
  • Physarum melanospermum Pers. 1794
  • Trichia farinacea (Schrad.) Poir. 1808

Nazwa polska według W. Fałtynowicza[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Tworzy początkowo białe, potem szarobiałe zarodnie na trzonkach. Są prawie kuliste, często spłaszczone, wgłębione, o średnicy 0,4–1,3 mm i wysokości 0,5–1,2 mm. Trzonek ma wysokość 0,2–0,6 mm i jest prawie czarny. Powierzchnia zarodni gęsto pokryta kanciastymi kryształkami wapienia. Zarodniki o barwie od ciemnopurpurowej przez brązową do purpurowoszarej. Mają średnicę 9–14 μm i brodawkowaną powierzchnię[4].

Makulec łuskowaty (Didymium squamulosum) ma krótszy, grubszy i białawy trzonek[5].

Siedlisko i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek kosmopolityczny. Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. Najliczniejsze stanowiska podano w Ameryce Północnej i Europie[6]. Występuje również w Polsce[4].

Żyje na ściółce leśnej i drewnie, przeważnie drzew liściastych. Preferuje siedliska wilgotne, najczęściej występuje w olsach i lasach bagiennych. Zarodnie pojawiają się od początków lata do października[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-22] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2020-12-22] (ang.).
  3. Wiesław Fałtynowicz, Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski, Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003, ISBN 83-89648-06-7.
  4. a b c Didymium melanospermum (Pers.) T. Macbr., N. Amer. Slime-Moulds (New York): 88 (1899) [online], Na grzyby [dostęp 2020-12-22].
  5. Didymium squamulosum [online] [dostęp 2023-01-29].
  6. Mapa występowania Didymium melanospermum [online], GBIF [dostęp 2014-04-18].