Dolny Płaj
Dolny Płaj – dawna konna droga myśliwska wybudowana pod koniec XIX wieku w wyniku inicjatywy administracji dóbr Habsburgów żywieckich na północnych stokach Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim.
Podobnie jak kilka innych babiogórskich płajów powstał on po 1878 r., kiedy tutejsze lasy weszły w skład dóbr żywieckich Habsburgów. Został wytyczony i zbudowany dla konnych objazdów rewirów leśnych przez leśniczych, a także dla celów myśliwskich. Stąd też stara nazwa płaju - Rajsztak, pochodząca od niemieckiego Reitsteg - ścieżka do jazdy konnej (niem. reiten - jeździć konno, Steg - ścieżka, dróżka)[1].
Opis drogi[edytuj | edytuj kod]
Droga wyposażona została w takie elementy inżynierskie, jak kamienne mostki, przepusty i mury oporowe[2]. Rozpoczyna się ona w Zawoi Czatoży, wznosi się do Grubej Jodły, skąd następnie oddziela się od Górnego Płaju i biegnie poniżej, równolegle do niego. Droga następnie trawersuje na wysokości 850 - 900 m n.p.m. i dołącza do Orawskiego Chodnika[3]. Dolny Płaj przecinają dwa znakowane szlaki turystyczne: zielony szlak na wysokości Suchego Gronia i szlak czarny na grzbiecie Starego Gronia[4].
Droga wiedzie cały czas lasem, i jest miejscami podmokła, w latach sześćdziesiątych została wyremontowana[4]. Dolny Płaj był niegdyś drogą graniczną Babiogórskiego Parku Narodowego, dostępną dla turystów. Obecnie, po poszerzeniu granic parku, przemieszczanie się nią jest zabronione[3]. Droga nie jest też remontowana ani w żaden sposób utrzymywana przez administrację Parku Narodowego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Władysław Midowicz. Dzieje szlaków i schronisk babiogórskich. „Karpaty. Materiały szkoleniowe o problematyce górskiej (...)”. 2/1974, s. 79-83, 1974. Krakowski Klub Przodowników Turystyki Górskiej przy Krakowskim Oddziale PTTK. (pol.).
- ↑ a b Józef Partyka: Ochrona dóbr kultury i historycznego związku człowieka z przyrodą w parkach narodowych. Ojców: 2003, s. 191. ISBN 83-913217-5-4.
- ↑ a b Stanisław Figiel, Beskid Żywiecki : przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2006, ISBN 83-89188-59-7, OCLC 749851899.
- ↑ a b Władysław Midowicz, Szlaki Babiej Góry, wyd. I, Zakład Wydawniczo - Propagandowy PTTK, 1979.