Dorady (obraz Goi)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dorady
Ilustracja
Autor

Francisco Goya

Data powstania

1808–1812

Medium

olej na płótnie

Wymiary

44,8 × 62,5 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Museum of Fine Arts, Houston

Rycina z serii Okropności wojny pt. Jeszcze gorzej

Dorady (hiszp. Doradas) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828) znajdujący się w Museum of Fine Arts w Houston od 1994 roku[1].

Okoliczności powstania[edytuj | edytuj kod]

Martwa natura nie była częstym tematem w twórczości Goi, być może dlatego, że w jego epoce była uznawana za mniej wartościową niż malarstwo religijne, historyczne czy portrety. W XIX-wiecznej Hiszpanii ten rodzaj malarstwa reprezentowali m.in. Luis Paret y Alcázar oraz Luis Meléndez. Ich prace charakteryzował naturalizm oraz rokokowe przywiązanie do detalu. Wiadomo, że Goya namalował serię martwych natur w czasie hiszpańskiej wojny niepodległościowej (1807-1814) oraz na wygnaniu w Bordeaux. Jego dzieła są jednak dalekie od stylu rokoko czy préciosité, charakteryzują je grube pociągnięcia pędzlem oraz ograniczona paleta barw. Goya odrzuca tradycyjne ujęcie martwej natury i sięga do estetyki swojego mistrza Rembrandta. Ponadto martwe natury Goi stanowią wyraźną metaforę śmierci, martwe zwierzęta przypominają złożone ofiary, których ciała zostały przedstawione w bezpośredni i okrutny sposób. Temat śmierci, przemijania i fatalizmu często pojawia się w późniejszych pracach starzejącego się malarza, stając się niemal jego obsesją[2]. Nie udało się ustalić dokładnej daty powstania tej serii martwych natur, jednak historycy sztuki sytuują je w przedziale 1808–1812 ze względu na analogiczne do powstałych w tym czasie rycin Okropności wojny ujęcie przemocy[3].

Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]

Kompozycja składa się z pięciu popularnych w Hiszpanii ryb o nazwie dorada przedstawionych na zielonym stole. Uwaga widza skupia się bezpośrednio na ułożonych w stos martwych rybach, których błyszcząca skóra i łuski odcinają się od ciemnego tła. Wilgotna skóra i podkreślone żółtym kolorem oczy sugerują, że ryby zostały niedawno złowione[1]. Malarz nie skupia się na kulinarnym przeznaczeniu przedstawionych elementów, lecz kładzie nacisk na śmierć zwierząt i ich pozbawione godności ciała. Jest to interpretowane jako nawiązanie do tragicznych wydarzeń wojennych i ich ofiar[4]. Po prawej stronie widnieje złożony niemal pionowo podpis Goi[1].

Proweniencja[edytuj | edytuj kod]

Seria martwych natur została odziedziczona przez syna Goi, Javiera, a następnie przeszła na jego wnuka Mariano. Mariano Goya przekazał te obrazy Franciscowi Antoniowi Narváez y Bordese, hrabiemu Yumuri, jako pokrycie długów. Po śmierci hrabiego w 1865 martwe natury zostały sprzedane (w kolekcji pozostawało wtedy dziewięć lub dziesięć z dwunastu obrazów) i trafiły do różnych zbiorów na całym świecie, a niektóre zaginęły[5].Dorady przez dłuższy czas znajdowały się w prywatnych kolekcjach w Paryżu, obecnie należą do zbiorów Museum of Fine Arts w Houston[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Doradas. fundaciongoyaenaragon.es. [dostęp 2020-03-14]. (hiszp.).
  2. Joan Sureda: Los mundos de Goya. Madryt: Susaeta Ediciones, 2008, s. 159–161. ISBN 978-84-9785-512-9.
  3. El pavo muerto. museodelprado.es. [dostęp 2020-03-14]. (hiszp.).
  4. Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 248, il. 76. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
  5. Trozos de carnero. fundaciongoyaenaragon.es. [dostęp 2020-03-14]. (hiszp.).