Przejdź do zawartości

Dororo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dororo
jap. どろろ
(Dororo)
Gatunekhistoryczny, nadprzyrodzone
Manga
AutorOsamu Tezuka
WydawcaShōgakukan
Akita Shoten
Odbiorcyshōnen
Drukowana wShūkan Shōnen Sunday (1967–1968)
Bōken'ō (1969)
Wydawana27 sierpnia 1967październik 1969
Liczba tomów4
Telewizyjny serial anime
Dororo
Dororo to Hyakkimaru
ReżyserGisaburō Sugii
ProducentTatsuo Shibayama
MuzykaIsao Tomita
StudioMushi Production
Fuji Television Network Corporation
Stacja telewizyjnaFuji TV
Premierowa emisja6 kwietnia 196928 września 1969
Liczba odcinków26
Manga
Dororo i Hyakkimaru
AutorOsamu Tezuka
ArtystaSatoshi Shiki
WydawcaAkita Shoten
Polski wydawcaWaneko
Odbiorcyshōnen
Drukowana wShūkan Champion Red
Wydawana19 października 2018obecnie
Liczba tomów6
Telewizyjny serial anime
ReżyserKazuhiro Furuhashi
ScenariuszYasuko Kobayashi
MuzykaYoshihiro Ike
StudioMAPPA
Tezuka Productions
Stacja telewizyjnaTokyo MX, BS11, Jidaigeki Senmon Channel
Premierowa emisja7 stycznia24 czerwca 2019
Liczba odcinków24
Gra komputerowa
Blood Will Tell
Film live action

Dororo (jap. どろろ)shōnen-manga autorstwa Osamu Tezuki, opublikowana w latach 1967–1969[1].

Na podstawie mangi powstały dwie adaptacje w formie anime. Pierwsza z ich, czarno-biała, została wyemitowana w 1969 roku. Druga z nich została wyprodukowana przez studio MAPPA i Tezuka Productions i wyemitowana w 2019 roku. Ponadto powstał także film live action, oraz przedstawienie teatralne. Od 2018 roku powstaje remake mangi.

W Polsce remake mangi pod tytułem Dororo i Hyakkimaru (jap. どろろと百鬼丸伝 Dororo to Hyakkimaru-den) jest wydawany przez Waneko.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Rōnin o imieniu Hyakkimaru (jap. 百鬼丸) i młoda sierota Dororo (jap. どろろ) przemierzają Japonię okresu Sengoku w poszukiwaniu demonów, które są w posiadaniu organów i kończyn Hyakkimaru.

Bohaterowie

[edytuj | edytuj kod]
Hyakkimaru (jap. 百鬼丸)
Seiyū: Nachi Nozawa (1969)[2] ; Seiyū: Hiroki Suzuki (2019)[3]
Dororo (jap. どろろ)
Seiyū: Minori Matsushima (1969)[2] ; Seiyū: Rio Suzuki (2019)[3]
Kagemitsu Daigo (jap. 醍醐景光 Daigo Kagemitsu)
Seiyū: Gorō Naya (1969)[2] ; Seiyū: Naoya Uchida (2019)[4]
Tahōmaru Daigo (jap. 醍醐多宝丸 Daigo Tahōmaru)
Seiyū: Shūsei Nakamura (1969)[2] ; Seiyū: Shōya Chiba (2019)[4]
Jukai (jap. 寿海)
Seiyū: Akio Ōtsuka (2019)[4]
Biwahōshi (jap. 琵琶法師)
Seiyū: Junpei Takiguchi (1969)[2] ; Seiyū: Mutsumi Sasaki (2019)[3]
Nuinokata (jap. 縫の方)
Seiyū: Haruko Kitahama (1969)[2] ; :Seiyū: Chie Nakamura (2019)[4]

Manga początkowo ukazywała się w czasopiśmie „Shūkan Shōnen Sunday” od 27 sierpnia 1967 do 22 lipca 1968, kiedy to wydawanie mangi zostało anulowane, i w konsekwencji przeniesione do czasopisma „Bōken'ō” wydawnictwa Akita Shoten, gdzie kolejne rozdziały ukazywały się od maja do października 1969, kiedy to manga została ukończona[1]. Następnie wydawnictwo Akita Shoten wydało tę mangę w czterech tankōbonach w latach 1971–1972.

NrData wydania (język japoński)ISBN (język japoński)
112 sierpnia 1971[5]ISBN 978-4-253-06257-2
215 października 1971[6]ISBN 978-4-253-06258-9
315 grudnia 1971[7]ISBN 978-4-253-06259-6
420 maja 1972[8]ISBN 978-4-253-06260-2

Mangę tę wydało w 1981 roku również wydawnictwo Kōdansha[9][10].

Akita Shoten wydało tę mangę ponownie w 1990 roku, tym razem w 3 tomach[11][12], a w 1994 roku wydało trzytomową wersję w formacie bunkobon[13][14][15].

W 2009 roku Kōdansha ponownie wydała mangę, tym razem w dwóch tomach[16][17].

Remake

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2018 roku, w październikowym numerze czasopisma „Gekkan Champion RED” wydawnictwa Akita Shoten ogłoszono, że powstanie remake mangi. Ilustracje w oparciu o oryginał tworzy Satoshi Shiki. Remake został zatytułowany Dororo i Hyakkimaru (jap. どろろと百鬼丸伝 Dororo to Hyakkimaru-den), a kolejne rozdziały ukazują się od 19 października 2018 roku w „Gekkan Champion RED”[18]. W maju 2021 podano do wiadomości, że manga weszła w swoją finałową fazę[19].

W Polsce licencję na wydanie mangi zakupiło wydawnictwo Waneko[20].

NrJęzyk japońskiJęzyk polski
Data wydaniaISBNData wydaniaISBN
119 kwietnia 2019[21]ISBN 978-4-253-23693-528 listopada 2019[22]ISBN 978-83-8096-771-7
220 września 2019[23]ISBN 978-4-253-23694-228 lutego 2020[24]ISBN 978-83-8096-772-4
319 marca 2020[25]ISBN 978-4-253-23695-921 lipca 2020[26]ISBN 978-83-8096-773-1
418 grudnia 2020[27]ISBN 978-4-253-23696-613 maja 2021[28]ISBN 978-83-8096-774-8
519 lipca 2021[29]ISBN 978-4-253-23697-37 lutego 2022[30]ISBN 978-83-8096-775-5
618 lutego 2022[31]ISBN 978-4-253-23698-028 września 2022[32]ISBN 978-83-8242-341-9
720 września 2022[33]ISBN 978-4-253-23699-720 marca 2023[34]ISBN 978-83-8242-477-5
820 kwietnia 2023[35]ISBN 978-4-253-23700-029 lutego 2024[36]ISBN 978-83-8242-478-2
919 października 2023[37]ISBN 978-4-253-23704-828 czerwca 2024[38]ISBN 978-83-8242-479-9
1019 czerwca 2024[39]ISBN 978-4-253-23708-6

Adaptacja z 1969 roku

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie mangi powstała czarno-biała seria anime, za którego produkcję odpowiedzialne były firmy Mushi Production oraz Fuji Television Network Corporation. Producentem serii był Tatsuo Shibayama, reżyserem Gizaburo Sugii, a za muzykę odpowiedzialny był Tomita Isao. Seria składa się z 26 odcinków. Kolejne odcinki emitowane były na kanale Fuji TV od 6 kwietnia 1969 do 28 września 1969 roku. Czołówką serii jest utwór „Dororo no uta” (jap. どろろのうた). Jej tekst napisał Suzuki Yoshitake, muzykę Tomita Isao, a śpiewa ją Fujita Toshiko. Seria początkowo nazywała się Dororo (jap. どろろ), lecz w trakcie emisji jej nazwa została zmieniona na Dororo to Hyakkimaru (jap. どろろと百鬼丸). Ponadto, odcinki 14-15, 18-20, 23 i 25 nie stanowią adaptacji mangi, przedstawiając całkowicie oryginalną opowieść[40][41].

Adaptacja z 2019 roku

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2018 roku ogłoszono powstawanie nowej adaptacji mangi, która miałaby powstać we współpracy studia MAPPA oraz Tezuka Productions[42]. Seria składa się z 24 odcinków[43].

Seria powstała we współpracy studia MAPPA oraz Tezuka Productions na podstawie projektów Twin Engine. Reżyserem serii został Kazuhiro Furuhashi, Yasuko Kobayashi był odpowiedzialny za scenariusze, Satoshi Iwataki przygotował projekty postaci, a muzykę skomponował Yoshihiro Ike[3]. Amazon wykupił prawo do emisji internetowej na wyłączność zarówno na terenie Japonii jak i poza nią[3]. Seria emitowana była w serwisie Amazon Prime Video od 7 stycznia 2019 roku. Ponadto seria emitowana była także na kanałach Tokyo MX, BS11 i Jidaieki Senmon Channel[4].

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]
Odcinki Tytuł Wykonawca Źródło
Czołówka
1–12 „Kaen” (jap. 火炎) Ziyoou-vachi (Queen Bee) [4]
13–24 „Dororo” (jap. どろろ) Asian Kung-Fu Generation [44]
Ending
1–12 „Sayonara Gokko” (jap. さよならごっこ) Amazarashi [45]
13–24 „Yamiyo” (jap. 闇夜) Eve [44]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b どろろ. TezukaOsamu.net. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  2. a b c d e f Dororo (TV). Anime News Network. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
  3. a b c d e Dororo TV Anime's 1st Promo Video, Cast, Staff, Visual Revealed. Anime News Network, 2018-09-03. [dostęp 2019-11-02]. (ang.).
  4. a b c d e f Dororo TV Anime's 2nd Promo Video Reveals More Cast, January 7 Premiere. Anime News Network, 2018-12-06. [dostęp 2019-11-02]. (ang.).
  5. どろろ 第1巻. Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  6. どろろ 第2巻. Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  7. どろろ 第3巻. Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  8. どろろ 第4巻. Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  9. どろろ(1). Kōdansha. [dostęp 2019-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  10. どろろ(3). Kōdansha. [dostęp 2019-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  11. 傑作選集(03) どろろ (1). Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  12. 傑作選集(05) どろろ (3). Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  13. どろろ 第1巻. Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  14. どろろ 第2巻. Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  15. どろろ 第3巻. Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  16. どろろ(1). Kōdansha. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  17. どろろ(2). Kōdansha. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  18. Osamu Tezuka's Dororo Manga Gets Remake in October. Anime News Network, 2018-08-18. [dostęp 2019-11-02]. (ang.).
  19. The Legend of Dororo and Hyakkimaru Manga Enters Last Arc. Anime News Network, 2021-05-19. [dostęp 2022-01-09]. (ang.).
  20. DRUGA NOWOŚĆ LISTOPADOWA. Waneko. [dostęp 2019-11-03]. (pol.).
  21. どろろと百鬼丸伝 第1巻. Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  22. DORORO I HYAKKIMARU: TOM 1. Waneko. [dostęp 2019-11-02]. (pol.).
  23. どろろと百鬼丸伝 第2巻. Akita Shoten. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  24. DORORO I HYAKKIMARU: TOM 2. Waneko. [dostęp 2019-11-02]. (pol.).
  25. どろろと百鬼丸伝 第3巻. Akita Shoten. [dostęp 2020-03-11]. (jap.).
  26. DORORO I HYAKKIMARU: TOM 3. Waneko. [dostęp 2020-10-10]. (pol.).
  27. どろろと百鬼丸伝 第4巻. Akita Shoten. [dostęp 2021-05-05]. (jap.).
  28. DORORO I HYAKKIMARU: TOM 4. Waneko. [dostęp 2021-05-05]. (pol.).
  29. どろろと百鬼丸伝 第5巻. Akita Shoten. [dostęp 2022-01-09]. (jap.).
  30. DORORO I HYAKKIMARU: TOM 5. Waneko. [dostęp 2021-05-05]. (pol.).
  31. どろろと百鬼丸伝 第6巻. Akita Shoten. [dostęp 2022-01-09]. (jap.).
  32. DORORO I HYAKKIMARU: TOM 6. Waneko. [dostęp 2022-09-13]. (pol.).
  33. どろろと百鬼丸伝 第7巻. Akita Shoten. [dostęp 2022-12-03]. (jap.).
  34. DORORO I HYAKKIMARU: TOM 7. Waneko. [dostęp 2024-04-06]. (pol.).
  35. どろろと百鬼丸伝 第8巻. Akita Shoten. [dostęp 2024-04-06]. (jap.).
  36. DORORO I HYAKKIMARU: TOM 8. Waneko. [dostęp 2024-04-06]. (pol.).
  37. どろろと百鬼丸伝 第9巻. Akita Shoten. [dostęp 2024-04-06]. (jap.).
  38. DORORO I HYAKKIMARU: TOM 9. Waneko. [dostęp 2024-10-09]. (pol.).
  39. どろろと百鬼丸伝 第10巻. Akita Shoten. [dostęp 2024-10-09]. (jap.).
  40. Dororo anime. tezukaosamu.net. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  41. どろろアニメ. tezukaosamu.net. [dostęp 2019-11-06]. (jap.).
  42. Osamu Tezuka's Dororo Manga Gets New TV Anime by MAPPA, Tezuka Pro. Anime News Network, 2018-03-19. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  43. Fuji Creative Reveals Episode Counts for Sarazanmai, Dororo Anime. Anime News Network, 2019-03-28. [dostęp 2019-11-06]. (ang.).
  44. a b アニメ「どろろ」第2クールのオープニングはアジカン、エンディングはEve. Natalie.mu, 2019-03-25. [dostęp 2019-11-02]. (jap.).
  45. Dororo TV Anime's 3rd Promo Video Reveals, Previews amazarashi's Ending Theme. Anime News Network, 2018-12-13. [dostęp 2019-11-02]. (ang.).