Drugi układ sygnałów

Drugi układ sygnałów (ros. вторая сигнальная система) – forma wyższych czynności nerwowych, system związków warunkowych, który, w odróżnieniu od pierwszego układu sygnałów, obecny jest tylko u ludzi^[1]^[2]. Drugi układ sygnałów odróżnia człowieka od jego zwierzęcych przodków^[3]. W drugim układzie sygnałów bodźcem są słowa „wymawiane, słyszane i widziane” (Pawłow); słowo jako sygnał zastępuje odpowiednie zjawisko rzeczywistości. Słowo-sygnał nie istnieje bez pojęcia, które jest w nim ucieleśnione^[4].

Przypisy

↑ układy sygnałów, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-09-24] .
↑ Kol’tsova ↓.
↑ Rutkiewicz 1969 ↓, s. 687–688.
↑ Rutkiewicz 1969 ↓, s. 688.

Bibliografia

po polsku

Michaił Rutkiewicz: Mózg i myślenie. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in. Wyd. II, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Książka i Wiedza, listopad 1969, s. 687–693. (pol.).

w innych językach

M. M. Kol’tsova: Second Signaling System. Wielka Encyklopedia Radziecka. [dostęp 2023-02-12]. (ang.).

[PWN-1] układy sygnałów, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-09-24] .

[CITEREFKol’tsova-2] Kol’tsova ↓.

[CITEREFRutkiewicz1969687–688-3] Rutkiewicz 1969 ↓, s. 687–688.

[CITEREFRutkiewicz1969688-4] Rutkiewicz 1969 ↓, s. 688.

[1]

[2]

[3]

[4]