Duża Kowodrza
 Od lewej: Kowadza, Duża Kowodrza i Ostra Góra. Widok z Wielkanocy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
273 m n.p.m. |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
 50°00′49,2″N 19°49′32,0″E/50,013667 19,825556
| |
Duża Kowodrza (273 m) – dwuwierzchołkowe wzgórze w Tyńcu w Krakowie. Pod względem administracyjnym należy do Dzielnicy VIII Dębniki[1]. Pod względem geograficznym należy do Wzgórz Tynieckich na Pomoście Krakowskim w obrębie makroregionu Bramy Krakowskiej. Wzgórza te włączone zostały w obszar Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego[2]. Niższy (261 m), zachodni wierzchołek w niektórych źródłach jest opisywany jako wzgórze Kowadza. Jest na nim użytek ekologiczny o nazwie Uroczysko Kowadza[3].
Duża Kowodrza wznosi się nad ulicami Skołczanka i Obrony Tyńca. Jest porośnięta lasem, w środku którego znajdują się polany[4]. Pokryte są cienką glebą porośniętą murawami kserotermicznymi. Miejscami sterczą skałki wapienne, nagie lub porośnięte mchami i porostami. Jest miejscem rekreacji, spacerów i uprawiania sportów[5]. Wszystkimi jej zboczami prowadzą ścieżki i poprowadzono przez wzgórze znakowany szlak turystyczny. Znajduje się na obszarze rezerwatu przyrody Skołczanka[1][4].
W południowej części wzgórza znajdują się dwie zbiorowe mogiły, w których spoczywa około 500 Żydów z okolic Krakowa – ofiar niemieckiego ludobójstwa zamordowanych w lecie 1942 roku[5]. Na skalistym zboczu powyżej znajduje się katolickie centrum kultu religijnego; zamontowany na skalnej ścianie obraz Matki Boskiej, ołtarz polowy i ławki dla wiernych.
-
Zbocze Dużej Kowodrzy -
Ołtarz polowy -
Polana na szczycie
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
zielona pętla z opactwa benedyktynów w Tyńcu przez Wielkanoc, Kowadzę, Dużą Kowodrzę, rezerwat Skołczankę, Ostrą Górę, Grodzisko i dalej brzegiem Wisły, aż do opactwa benedyktynów. Długość około 8 km[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Okolice Krakowa. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2008, ISBN 978-83-89165-99-2.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Zbigniew Sikora; Miłosz Podwika: Szlak lasów miejskich Krakowa. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej – Miasto Kraków [on-line]. 2017-03-31. [dostęp 2017-11-16].
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2017-04-08].
- ↑ a b Julian Zinkow, Tyniec i Wzgórza Tynieckie. Informator turystyczny, Kraków: Krakowski Ośrodek Informacji i Reklamy Turystycznej "WAWEL-TOURIST", 1978, s. 43–45.