Dupla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dupla – w dawnej Polsce gruntowy podatek nadzwyczajny. Płacony w XVI wieku przez szlachtę i chłopów na potrzeby wojenne, stanowił dwukrotność (60 gr z łanu) podatku zwyczajnego (sympli - 30 gr). Duplą nazywano też tzw. nową kwartę, wprowadzoną w 1632, z której wpływy miały być przeznaczone na utrzymanie artylerii koronnej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka Encyklopedia Polski