Dwoiśniak
49°14′17″N 19°59′52″E/49,238056 19,997778 Dwoiśniak Niżni widziany ze szlaku na Kasprowy Wierch | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość lustra |
1588 m n.p.m. |
| Hydrologia | |
| Rodzaj jeziora |
oligotroficzne |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′17″N 19°59′52″E/49,238056 19,997778
| |
Dwoiśniak – dwa niewielkie stawki (dziś jeden wyschnięty[1]) w Dolinie Zielonej Gąsienicowej w Tatrach[2]. Znajdują się one na Roztoce Stawiańskiej, w odległości ok. 1 km od schroniska „Murowaniec”, tuż poniżej dolnej stacji kolejki krzesełkowej na Kasprowy Wierch[3]. Należą do grupy Gąsienicowych Stawów.
W literaturze tatrzańskiej Dwoiśniak jest opisywany jako dwa niewielkie stawki o następujących danych liczbowych:
- Dwoiśniak Wyżni (południowy). Jest położony na wysokości 1590 m n.p.m., ma powierzchnię 0,003 ha i głębokość 0,2 m.
- Dwoiśniak Niżni (północny). Jest położony na wysokości 1588,2 m n.p.m., ma powierzchnię 0,015 ha i głębokość 2,8 m[2].
Sytuacja dzisiaj jest nieco inna. Dwoiśniak Niżni jest powoli zasypywany materiałem nanoszonym przez deszcze, jednak nadal jest jeziorem stałym i nie wysycha nawet w czasie suszy. Na zdjęciu satelitarnym z 2004 r. ma on powierzchnię 0,007 ha. Dwoiśniak Wyżni jest obecnie zarośnięty trawą i całkowicie wyschnięty. Przyczyn jego zniknięcia można dopatrywać się w działalności człowieka, co opisał profesor Marian Gieysztor w czasopiśmie „Chrońmy Przyrodę Ojczystą” w 1952 r.: „[W czasie budowy] największej nartostrady w Tatrach, prowadzącej z Kasprowego Wierchu przez Halę Goryczkową i Halę Kopieniec do Jaszczurówki [...] zniszczone zostało m.in. otoczenie dwu małych stawków zwanych Dwoiśniakami, szkody powstały również w obrębie samych stawków przez spuszczenie wody ze stawku górnego.”[1]
W rejonie tym odbywa gody żaba trawna i żyją tu traszki: górska i karpacka[4]. W Dwoiśniaku występuje też bardzo ciekawa fauna bezkręgowców. Żyje tutaj nigdzie poza tym niespotykany gatunek widłonoga (endemit tatrzański) Diaptamus tatricus. Niektóre występujące tutaj bezkręgowce osiągają w Dwoiśniaku maksimum wysokościowe swojego zasięgu[2].
Niedaleko tych stawków, ale po przeciwnej, północnej stronie ścieżki i wyżej (1620 m n.p.m.), znajdował się jeszcze jeden mały stawek, dziś także wyschnięty – Samotniak[3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
tuż obok Dwoiśniaka prowadzi żółty szlak od schroniska „Murowaniec” na Kasprowy Wierch. Znajduje się on po południowo-wschodniej stronie ścieżki. Czas przejścia: 1:25 h, ↓ 1:05 h[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Magdalena i Tomasz Zwijacz Kozica, Tatrzańskie pojezierze, „Tatry” (2 (24)), Zakopane: Tatrzański Park Narodowy, wiosna 2008, s. 70–71, ISSN 0867-4531.
- ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.