Dyrektywa 2014/67/UE
Dyrektywa 2014/67/UE (dyrektywa wdrożeniowa w sprawie egzekwowania dyrektywy 96/71/WE) – dyrektywa Unijna powszechnie nazywana „dyrektywą wdrożeniową”. Treść dyrektywy systematyzuje zasady dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług.
Prace nad dyrektywą były burzliwe, gdyż jej pierwotna wersja w ocenie ekspertów dyskryminowała m.in. polskich przedsiębiorców delegujących pracowników za granicę[1]. W proces zmian niekorzystnych zapisów zaangażowani byli m.in. polscy europosłowie (m.in. Danuta Jazłowiecka)[2], Polska Izba Handlu (eksperci: Maciej Ptaszyński, Sebastian Filipek-Kaźmierczak, Radosław Gałka)[3], Inicjatywa Mobilności Pracy[4]. Polska Izba Handlu (PIH) 26 marca 2014 roku zdecydowała się wystosować list do Władysława Kosiniaka-Kamysz, Ministra Pracy i Polityki Społecznej, by wspomógł działania przeciw dyskryminacji polskich przedsiębiorców[5]. Ostateczna wersja dyrektywy jest efektem dwóch lat pracy - opiniowania, dialogów, negocjacji.
Dyrektywa wchodzi w życie w czerwcu 2016 roku. Do tego czasu kraje członkowskie muszą dostosować swoje prawo do postanowień dyrektywy.
Pełna nazwa dyrektywy[edytuj | edytuj kod]
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie egzekwowania dyrektywy 96/71/WE dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, zmieniająca rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym („rozporządzenie w sprawie IMI”)[6].
Zmiany wnoszone przez dyrektywę[edytuj | edytuj kod]
- Dyrektywa w sposób jednoznaczny definiuje delegowanie pracowników, blokując tym samym nadużycia wobec zatrudnionych.
- Szczegółowo opisuje metody i organy kontroli, które Państwa członkowskie będą musiały respektować.
- Dla firm wysyłających pracowników, wprowadzono obowiązek posiadania przedstawiciela w kraju, do którego deleguje się zatrudnionych. Taka osoba będzie odpowiedzialna za dokumentację, kontakty z władzami czy wypłatę wynagrodzeń.
- W sektorze budownictwa, wprowadzono zasadę, która mówi o tym, że za zaniechania związane z wypłatą wynagrodzenia w równym stopniu odpowiada wykonawca i podwykonawca.
- Kraje członkowskie muszą zadbać o łatwiejszy dostęp do informacji dotyczący warunków pracy, warunków socjalnych oraz sposobów składania skarg dla obcokrajowców. W związku z tym, mają zostać uruchomione krajowe strony internetowe w językach najliczniejszych grup pracowników delegowanych.
- Instytucje państw członkowskich mają obowiązek współpracy w sprawach dotyczących ścigania nielegalnego zatrudnienia[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zaakceptowano porozumienie osiągnięte w sprawie projektu dyrektywy wykonawczej dot. delegowania pracowników. [dostęp 2015-02-08].
- ↑ Delegowanie pracowników - Danuta Jazłowiecka.
- ↑ Polska Izba Handlu na posiedzeniu Komisji Trójstronnej dotyczącym delegowania pracowników. [dostęp 2015-02-11].
- ↑ Stowarzyszenie Inicjatywa Mobilności Pracy.
- ↑ List Polskiej Izby Handlu do Władysława Kosiniaka-Kamysz. [dostęp 2015-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-08)].
- ↑ Pełny tekst dyrektywy 2014/67/UE. [dostęp 2015-02-08].
- ↑ Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej: Parlament Europejski na sesji plenarnej zaakceptował porozumienie osiągnięte w ramach trilogów. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej (www.mpips.gov.pl). [dostęp 2015-02-08]. (pol.).