Dzieje grzechu (film 1911)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzieje grzechu
Gatunek

melodramat

Rok produkcji

1911

Data premiery

26 sierpnia 1911

Kraj produkcji

Królestwo Polskie

Język

polski

Czas trwania

ok. 47 min[1]

Reżyseria

Antoni Bednarczyk

Scenariusz

Marian Tatarkiewicz

Główne role

Maria Mirska,
Teodor Roland,
Stanisław Knake-Zawadzki,
Wojciech Brydziński,
Władysław Wojdałowicz,
Antoni Bednarczyk,
Karol Karliński,
Aniela Bogusławska

Zdjęcia

Czesław Jakubowicz

Produkcja

Konstanty Jastrzębski

Dzieje grzechu – polski melodramat z 1911 roku, uznawany za pierwszy polski pełnometrażowy film fabularny[2]. Jest to uproszczona ekranizacja powieści Stefana Żeromskiego pod tym samym tytułem[1]. Obecnie obraz ten uważa się za zaginiony[2].

Zarys fabuły[edytuj | edytuj kod]

Z notatek prasowych wynika, iż film był dość wierną adaptacją, przedstawiającą na ekranie istotne wątki powieści. Prezentował on skrótowo szereg scen rozgrywających się na tle warszawskich ulic i parków. Następnie, w wyniku zawiązanego w takiej scenerii dramatu, zdaniem recenzentów „bohaterów los rzuca jak pionki po szachownicy niedoli”. Na ekranie przewijały się rozmaite sceny przedstawiające wybrzeże Adriatyku, Paryż, Jezioro Genewskie i Wiedeń. W finałowej scenie Ewa Pobratyńska ginie zastrzelona przez Pochronia[1].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Stanisław Janicki, Polskie filmy fabularne 1902-1988, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1990, s. 10, ISBN 978-83-221-0503-0, OCLC 24209334.
  2. a b Dzieje grzechu [online], FilmPolski.pl [dostęp 2017-12-04].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]