Dzioborożec białobrzuchy
| ||
| Anthracoceros albirostris[1] | ||
| (Shaw & Nodder, 1807) | ||
 Para w parku w Kuala Lumpur | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | dzioborożcowe | |
| Rodzina | dzioborożce | |
| Rodzaj | Anthracoceros | |
| Gatunek | dzioborożec białobrzuchy | |
| Synonimy | ||
| ||
| Podgatunki | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
Dzioborożec białobrzuchy[4] (Anthracoceros albirostris) – gatunek ptaka z rodziny dzioborożców (Bucerotidae).
Spis treści
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Dzioborożec białobrzuchy występuje w zależności od podgatunku[5][4][6]:
- A. albirostris albirostris – dzioborożec białobrzuchy – Indie do płd. Chin, Indochiny i płn. Półwysep Malajski
- A. albirostris convexus – dzioborożec malajski – płd. Półwysep Malajski, Wielkie Wyspy Sundajskie oraz pobliskie wyspy
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jest to duży ptak o długości ciała wynoszącej 55–60 cm oraz masie ciała wynoszącej u samców 680–907 g, u samic 567–879 g[6]. Posiada czarne upierzenie z wyjątkiem białych pasów na gardle, brzuchu i spodniej części ogona. Mogą występować drobne różnice regionalne w odniesieniu do koloru dzioba i koloru upierzenia ogona. Samce dzioborożców malajskich są większe od samic.
Biotop[edytuj | edytuj kod]
Naturalnym środowiskiem tego ptaka są lasy subtropikalne, tropikalne lasy deszczowe i wilgotne lasy nizinne.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Ptak ten jest właściwie wszystkożerny, ale jego ulubionym składnikiem pokarmowym są owoce i jagody: głównie figi i rambutany.
Filatelistyka[edytuj | edytuj kod]
Poczta Polska wydała w 30 października 2019 znaczek o nominale 3,30 zł z fotografią dzioborożca białobrzuchego w serii Ptaki Singapuru i Polski (wspólna emisja obu krajów). Nakład liczył 120 000 sztuk. Użyto techniki offsetowej na papierze fluorescencyjnym. Autorem projektu znaczka był Sonny Lee. Na znaczku umieszczone zostały łacińska i polska nazwa gatunku: Anthracoceros albirostris dzioborożec białobrzuchy[7]. W wydanym bloku na bliźniaczym znaczku „polskim” znalazł się sokół wędrowny[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anthracoceros albirostris, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Oriental Pied Hornbill (Anthracoceros albirostris) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 3 lipca 2011].
- ↑ BirdLife International 2012, Anthracoceros albirostris [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2016-1 [dostęp 2016-11-27] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Bucerotidae Rafinesque, 1815 - dzioborożce - Hornbills (wersja: 2015-10-31). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-11-27].
- ↑ F. Gill, D. Donsker (red.): Todies, motmots, bee-eaters, hoopoes, wood hoopoes & hornbills (ang.). IOC World Bird List: Version 6.4. [dostęp 2016-11-27].
- ↑ a b A.C. Kemp, P. Boesman: Oriental Pied Hornbill (Anthracoceros albirostris). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-11-27]. (ang.)
- ↑ Marek Jedziniak: Ptaki Singapuru i Polski (pol.). kzp.pl. [dostęp 2019-12-10].
- ↑ Ptaki Singapuru i Polski (2019; Nr kat.:227) (pol.). filatelistyka.poczta-polska.pl. [dostęp 2019-12-10].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- BirdLife International 2004. Anthracoceros albirostris. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 24 July 2007.
- Davidson G.W.H., Birds of Borneo Sabah, Sarawak, Brunei anf Kalimantan, D & N Publishing, 2007
