Przejdź do zawartości

Dzioborożec białobrzuchy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzioborożec białobrzuchy
Anthracoceros albirostris[1]
(Shaw, 1808)
Ilustracja
Para w parku w Kuala Lumpur
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzioborożcowe

Rodzina

dzioborożce

Rodzaj

Anthracoceros

Gatunek

dzioborożec białobrzuchy

Synonimy
  • Buceros albirostris Shaw, 1808[2]
Podgatunki
  • A. a. albirostris (Shaw, 1808)
  • A. a. convexus (Temminck, 1832)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Dzioborożec białobrzuchy[4] (Anthracoceros albirostris) – gatunek dużego ptaka z rodziny dzioborożców (Bucerotidae). Występuje w orientalnej Azji. Nie jest zagrożony.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Dzioborożec białobrzuchy występuje w zależności od podgatunku[5][4][2]:

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Jest to duży ptak o długości ciała 55–60 cm oraz masie ciała wynoszącej u samców 680–907 g, u samic 567–879 g[2]. Posiada czarne upierzenie z wyjątkiem białych pasów na gardle, brzuchu i spodniej części ogona. Mogą występować drobne różnice regionalne w odniesieniu do koloru dzioba i koloru upierzenia ogona. Samce są większe od samic.

Biotop

[edytuj | edytuj kod]

Naturalnym środowiskiem tego ptaka są lasy subtropikalne, tropikalne lasy deszczowe i wilgotne lasy nizinne[3].

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Ptak ten jest właściwie wszystkożerny, ale jego ulubionym składnikiem pokarmowym są owoce i jagody: głównie figi i rambutany.

Status

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje dzioborożca białobrzuchego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana; w 2001 roku podawano, że jest to najpospolitszy z azjatyckich dzioborożców. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku[3].

Filatelistyka

[edytuj | edytuj kod]

Poczta Polska wydała w 30 października 2019 znaczek o nominale 3,30 z fotografią dzioborożca białobrzuchego w serii Ptaki Singapuru i Polski (wspólna emisja obu krajów). Nakład liczył 120 000 sztuk. Użyto techniki offsetowej na papierze fluorescencyjnym. Autorem projektu znaczka był Sonny Lee. Na znaczku umieszczone zostały łacińska i polska nazwa gatunku: Anthracoceros albirostris dzioborożec białobrzuchy[6]. W wydanym bloku na bliźniaczym znaczku „polskim” znalazł się sokół wędrowny[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Anthracoceros albirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c A.C. Kemp, P. Boesman: Oriental Pied Hornbill (Anthracoceros albirostris). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2020. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
  3. a b c Anthracoceros albirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Bucerotidae Rafinesque, 1815 – dzioborożce - Hornbills (wersja: 2015-10-31). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-04].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Mousebirds, Cuckoo Roller, trogons, hoopoes, hornbills. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-03]. (ang.).
  6. Marek Jedziniak: Ptaki Singapuru i Polski. kzp.pl. [dostęp 2019-12-10]. (pol.).
  7. Ptaki Singapuru i Polski (2019; Nr kat.:227). filatelistyka.poczta-polska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-10)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Davison G.W.H.: Birds of Borneo, Sabah, Sarawak, Brunei and Kalimantan. New Holland, 2007. ISBN 978-1845378318.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]