Dzitwa (agromiasteczko)
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2013) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
53°51′18″N 25°09′01″E/53,855000 25,150278 |
Dzitwa[2] (biał. Дзітва, Dzitwa; ros. Дитва, Ditwa; hist. Kulbaki) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Dzitwa.
Znajduje się tu kopalnia i zakład przetwórstwa torfu[3][1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX i w początkach XX w. wieś i folwark Kulbaki położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Tarnowo/Białohruda[4]. W 1921 wieś liczyła 242 mieszkańców, zamieszkałych w 42 budynkach. Kolonia zaś 86 mieszkańców, zamieszkałych w 13 budynkach. Mieszkańcami obu miejscowości byli wyłącznie Polacy wyznania rzymskokatolickiego[4].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. W 1970 wybudowano tu osiedle robotnicze dla pracowników zakładu przetwórstwa torfu, któremu nadano nową nazwę Dzitwa[1]. Od 1991 w niepodległej Białorusi. Od 2006 agromiasteczko[1].
Współcześnie dawna kolonia (folwark) Kulbaki należy do wsi Bancewicze[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Репортаж из агрогородка Дитва. Lida News. [dostęp 2022-12-29]. (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Торфобрикетный завод ДИТВА. [dostęp 2022-12-29]. (ros.).
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
- ↑ Mapa WIG Lida (1930). [dostęp 2022-12-30]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kulbaki, pow. lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 859 .
- Mapa WIG Lida. [dostęp 2022-12-29]. (pol.).