Dziura pod Mylną
49°14′20″N 19°51′44″E/49,238919 19,862175| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
13 m |
| Deniwelacja |
4 m |
| Wysokość otworów |
1074 i 1077 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
44 m |
| Ekspozycja otworów |
ku E |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-08.10 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′20″N 19°51′44″E/49,238919 19,862175
| |
Dziura pod Mylną – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w zboczu Raptawickiej Turni, kilkanaście metrów poniżej Okna Pawlikowskiego w Jaskini Mylnej, na wysokościach 1074 i 1077 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 13 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię tworzy korytarz łączący otwór dolny i górny. Zaczyna się w niewielkiej salce przy małym otworze dolnym, idzie stromo do góry, następnie zakręca i dochodzi do małego otworu górnego. Niedaleko tego otworu odchodzi w bok studzienka, którą można dostać się do salki na początku jaskini[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe. Ściany są suche, nie ma na nich roślinności[2]. Jaskinia była dawniej częścią systemu krasowego, w skład którego wchodziły Jaskinie Pawlikowskiego (Jaskinia Mylna, Jaskinia Raptawicka, Jaskinia Obłazkowa) oraz Jaskinia Mysia i Dziura pod Raptawicą.
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była znana od dawna. W 1942 roku był w niej Stefan Zwoliński i sporządził pierwszy jej plan i opis[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-05].