Dzwon „Jan”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzwon "Jan" z 1389 roku, na wieży kościoła św. Jakuba w Sandomierzu

Jan – jeden z najstarszych średniowiecznych dzwonów w Polsce i jeden z najstarszych dzwonów kołysanych w Europie Środkowej. Znajduje się w kościele oo. Dominikanów w Sandomierzu. Odlany został przez anonimowego ludwisarza. Zawieszono go w 1389 roku[1].

Zdobią go dwie łacińskie inskrypcje:

Pod koroną dzwonu:
IN NOMINE DE PATRIS ET FILII ET SPIRITUS SANCTI. AMEN. FRATER IOHANES PRIOR SANDOMIRIENSIS ANNO DOMINI M CCC L XXX IX
Polskie tłumaczenie:
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Brat Jan, przeor sandomierski. Roku Pańskiego 1389
W połowie wysokości dzwonu:
O REX GLORIAE VENI CUM PACE. AGNUS DEI QUI TOLLIS PECCATA MUNDI MISERERE NOBIS
Polskie tłumaczenie:
O Królu chwały przyjdź z pokojem. Baranku Boży który gładzisz grzechy świata zmiłuj się nad nami.

Obecnie dzwon jest używany na największe okazje, kilka razy w roku.

Dane[edytuj | edytuj kod]

  • ton uderzeniowy: Ais1
  • masa: ok. 1150 kg
  • średnica klosza 99 cm
  • wysokość z koroną: 112 cm

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. S. Makarewicz, Podominikański kościół i klasztor św. Jakuba Apostoła w Sandomierzu, Sandomierz 1979, s. 100-101.