Przejdź do zawartości

Dzwonnik trójsoplowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzwonnik trójsoplowy
Procnias tricarunculatus[1]
(J. Verreaux & E. Verreaux, 1853)
Ilustracja
Samiec i samica na rycinie z 1865 roku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

bławatnikowate

Podrodzina

bławatniki

Plemię

Cotingini

Rodzaj

Procnias

Gatunek

dzwonnik trójsoplowy

Synonimy
  • Casmarhynchus tricarunculatus J. Verreaux & E. Verreaux, 1853[2]
  • Procnias tricarunculata (J. Verreaux & E. Verreaux, 1853)[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     występuje przez cały rok

     poza sezonem lęgowym

Dzwonnik trójsoplowy[5], dzwonnik trójsoplowiec (Procnias tricarunculatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae), zamieszkujący Amerykę Centralną. Monotypowy[2][6].

Samiec
Morfologia
Długość ciała 25–30 cm. Duży, silny bławatnik. Samiec – głowa, szyja, pierś białe; reszta upierzenia kasztanowata. U nasady bardzo szerokiego dzioba 3 długie, mięsiste wyrostki. Samica – oliwkowozielona, od spodu żółta, oliwkowo kreskowana.
Zasięg, środowisko
Ameryka Centralna – od wschodniego Hondurasu po Panamę (na wschód po półwysep Azuero)[2]. W sezonie lęgowym zamieszkuje górskie lasy, potem wędruje niżej.
Zachowanie
Zwykle spotykany pojedynczo, żeruje wysoko. Zrywa owoce w locie lub wyskubuje siedząc.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dzwonnika trójsoplowego za gatunek narażony na wyginięcie (VU – Vulnerable) nieprzerwanie od 1994 roku. Całkowitą liczebność populacji szacuje się na 10–20 tysięcy osobników. BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako spadkowy ze względu na utratę i degradację siedlisk[4].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Procnias tricarunculatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Three-wattled Bellbird (Procnias tricarunculatus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  3. Procnias tricarunculata, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2020-05-21] (ang.).
  4. a b Procnias tricarunculatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Cotingini Bonaparte, 1849 (1822) (Wersja: 2020-03-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-21].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Cotingas, manakins, tityras, becards. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-21]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 1994. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]