Emil Nawratzki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stolperstein upamiętniający Emila Nawratzkiego

Emil Nawratzki (ur. 5 kwietnia 1867 w Lippinken, zm. 7 lipca 1938 w Berlinie) – niemiecki lekarz psychiatra, radca sanitarny, właściciel zakładu dla psychicznie chorych Waldhaus, ofiara narodowego socjalizmu.

Pochodził z Lippinken (obecnie Lipinki Szlacheckie). Studiował medycynę na Uniwersytecie w Berlinie, tytuł doktora medycyny otrzymał po przedstawieniu dysertacji doktorskiej 11 kwietnia 1893 roku[1]. Następnie specjalizował się w psychiatrii i był asystentem w zakładzie dla psychicznie chorych Dalldorf, kierowanym przez Wilhelma Sandera[2]. W 1904 wspólnie z Maxem Arndtem założył prywatny zakład psychiatryczny, znany jako Waldhaus Klinik lub Arndt- u. Nawratzki’sches Haus[3]. W 1917 roku otrzymał tytuł radcy sanitarnego[4]. Należał do Gesellschaft für Erdkunde (od 1909)[5] i Deutscher Verein für Schulgesundheitspflege. Był autorem kilku prac naukowych dotyczących zagadnień neurologii i psychiatrii, napisał parę haseł do Enzyklopädisches Handbuch der Erziehungskunde pod redakcją Josepha Loosa.

Żonaty z Toni z domu Heymann (1882–1938)[6].

W 1938 roku pod wpływem antysemickich represji popełnił wraz z żoną samobójstwo. Oboje pochowani są na cmentarzu żydowskim przy Schönhauser Allee[6]. W 2010 roku w Berlinie przy Teutonenstraße, nieopodal miejsca zamieszkana Nawratzkich przed wojną, odsłonięto upamiętniające ich Stolpersteine[7].

Lista prac[edytuj | edytuj kod]

  • Beitrag zur Statistik und Kasuistik der Harnröhrenverletzungen. Vogt, 1893
  • Zur Kenntniss der Cerebrospinalflüssigkeit. Zeitschrift für physiologische Chemie 23, s. 532–554, 1897
  • Nawratzki, Arndt. Ueber Druckschwankungen in der Schädel-Rückgratshöhle bei Krampfanfällen. Berliner klinische Wochenschrift. 36, s. 662–664, 1899
  • Ein Fall von Bernhardt’scher Sensibilitätsstörung mit pathologisch-anatomischem Befunde. Arch. f. Psychiat. 32, s. 1073, 1899
  • Ueber Druckschwankungen in der Schädel-Rückgratshöhle bei Krampfanfällen. Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie 54, s. 840, 1899
  • Nawratzki, Arndt. Ueber das Hedonal. Therapeutische Monatshefte 14, s. 372–374, 1900
  • Ein Fall von Sensibilitätsstörung im Gebiete des Nervus cutaneus femoris externus mit pathologisch-anatomischem Befunde. Deutsche Ztschr. f. Nervenh. 17, s. 99–108, 1900
  • Ueber Ziele und Erfolge der Familienpflege Geisteskranker, nebst Vorschlägen für eine Abänderung des bisher in Berlin angewendeten Systems. Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie 59, s. 411–436, 1902
  • Brühl G, Nawratzki. Rachenmandel und Gehörorgan der Idioten. Zeitschrift für Öhrenheilkunde 45, s. 105–127, 1903

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jahresverzeichnis der an den deutschen Universitäten und technischen Hochschulen erschienenen Schriften 8 s. 13, 1892/1893.
  2. ↑ Kreuter A. Deutschsprachige Neurologen und Psychiater: ein biographisch-bibliographisches Lexikon von den Vorläufern bis zur Mitte des 20. Jahrhunderts. Saur, 1996 s. 1022.
  3. ↑ neu_zehlendorf.
  4. ↑ Personalnachrichten. Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie und psychisch-gerichtliche Medizin 73, s. 301, 1917.
  5. ↑ Zeitschrift der Gesellschaft für Erdkunde zu Berlin, s. 651, 1909.
  6. ↑ a b Anna Fischer: Erzwungener Freitod: Spuren und Zeugnisse in den Freitod getriebener Juden der Jahre 1938-1945 in Berlin. Berlin: Text-Verl., Ed. Berlin, 2007, s. 189. ISBN 978-3-938414-45-3.
  7. ↑ Ev. Kirchenkreis Teltow-Zehlendorf – Gedenkbuch. [dostęp 2011-01-17].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emil_Nawratzki&oldid=61440224”