Emil Swoboda
podpułkownik intendent z WSW | |
Data urodzenia |
6 listopada 1887 |
---|---|
Data śmierci |
11 czerwca 1964 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
do 1934 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
28 Pułk Piechoty k.k. Landwehry |
Odznaczenia | |
Emil Marian Piotr Swoboda[a] (ur. 6 listopada 1887, zm. 11 czerwca 1964) – podpułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 6 listopada 1887[2]. Został oficerem c. k. Obrony Krajowej. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1910. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1913 odbywał praktykę w służbie kontroli rachunkowej, pozostając oficeerem nadetatowym 18 pułku piechoty Obrony Krajowej. W listopadzie tego roku został mianowany akcesistą rachunkowym Obrony Krajowej w Intendenturze Komendy Obrony Krajowej w Przemyślu[3]. W 1918 pełnił służbę w Intendenturze Komendy Wojskowej w Przemyślu[4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 4 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako oficer byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem stopnia porucznika[5]. W 1920 w stopniu kapitana był zastępcą szefa Intendentury Polowej[6]. 9 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora intendenta, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. W tym czasie nadal pełnił służbę w Szefostwie Intendentury Polowej ND WP[7].
3 maja 1922 został zweryfikowany w majora intendenta ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8], a dwa lata później mianowany podpułkownikiem intendentem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[9][10]. W 1923, 1924 był kierownikiem Kierownictwa Rejonu Intendentury w Częstochowie[11][12]. W 1928 był szefem 9 Okręgowego Szefostwa Intendentury[13]. Od kwietnia 1929 do grudnia 1932 był szefem Szefostwa Intendentury w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[14]. W kwietniu 1933 ogłoszono jego przeniesienie do Kierownictwa Centrali Zaopatrzenia Intendentury na stanowisko kierownika Centrali Odbiorczej[15]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[16], a z dniem 30 czerwca 1934 tego roku przeniesiony w stan spoczynku[17].
13 grudnia 1938 został wybrany wiceprezesem zarządu Świętojańskiej Polskiej Chrześcijańskiej Kasy Bezprocentowej „Parjan” w Warszawie, zatwierdzonej 15 października 1937[18].
Zmarł 11 czerwca 1964[19]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 196-2-8/9)[19][20].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi na wstążce Medalu Waleczności[4]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[4]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[4]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Do 1912 roku w ewidencji c. k. Obrony Krajowej figurowało dwóch oficerów o tym samym imieniu i nazwisku. Poniższy biogram nie dotyczy Emila Swobody, który został mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1912 roku, posiadał przydział w rezerwie do 28 pułku piechoty Obrony Krajowej, a w styczniu tego roku został przeniesiony do c. i k. Armii w randze podporucznika fortyfikacji ze starszeństwem z 1 stycznia 1912 roku i przydzielony do Dyrekcji Inżynierii w Krakowie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kronika. Z c. k. obrony krajowej. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 19 z 25 stycznia 1912.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 313.
- ↑ Kronika. Z c. k. obrony krajowej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 265 z 19 listopada 1913.
- ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 607.
- ↑ 204. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 123, nr 5 z 18 stycznia 1919.
- ↑ Regina Czarnecka: Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918–1921. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 17–18. [dostęp 2017-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-08)].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 24 listopada 1920 roku, s. 1214.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1272.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1156.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 783.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1265.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1150.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 770.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 463.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 87.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 136.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 281.
- ↑ „Parjan”. Nowa chrześcijańska Kasa Bezprocentowa w Warszawie. „Warszawski Dziennik Narodowy”, s. 8, nr 50B z 20 lutego 1938.
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: ANDRZEJ SWOBODA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-05-20] .
- ↑ Inskrypcja nagrobna wskazała stopień wojskowy pułkownika.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Oficerowie intendenci z wyższymi studiami wojskowymi
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Podpułkownicy intendenci II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Zasługi Cywilnej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Jubileuszowym Wojskowym
- Polacy odznaczeni Krzyżem Pamiątkowym Mobilizacji 1912–1913
- Polacy – oficerowie cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej
- Polscy działacze katoliccy
- Urodzeni w 1887
- Zmarli w 1964