Przejdź do zawartości

Enfield 8000

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Enfield 8000
Ilustracja
Enfield 8000
Producent

Enfield

Projektant

Constantine Adraktas

Zaprezentowany

Kwiecień 1973

Okres produkcji

1973 – 1976

Miejsce produkcji

Wielka Brytania Cowes
Grecja Ermupoli

Dane techniczne
Segment

mikrosamochód

Typy nadwozia

3-drzwiowy hatchback

Napęd

przedni

Długość

2840 mm

Rozstaw osi

1725 mm

Masa własna

975 kg

Liczba miejsc

2

Dane dodatkowe
Pokrewne

Hillman Imp

Konkurencja

Citicar
Gurgel Itaipu
Scamp
Zagato Zele

Enfield 8000elektryczny mikrosamochód produkowany przez brytyjsko-greckie przedsiębiorstwo Enfield w latach 1973 – 1976.

Historia i opis modelu

[edytuj | edytuj kod]
Enfield 8000 - sylwetka
grecki Enfield 8000

Pomysł na niewielkiego miejskiego hatchbacka o napędzie elektrycznym pojawił się w 1973 roku, gdy w europejską gospodarkę uderzył Kryzys naftowy[1]. Giannis Goulandris, grecki potentat branży stoczniowej i milioner, po zbudowaniu prototypu elektrycznego mikrosamochodu Enfield 465 w 1968 roku[1], zdecydował się opracować tym razem produkcyjny model przez swoją firmę działającą na brytyjskiej wyspie Wight. W efekcie, w 1973 roku zadebiutował większy i mocniejszy, lecz wciąż małych rozmiarów Enfield 8000[1].

W porównaniu do poprzedniej konstrukcji brytyjsko-greckiego przedsiębiorstwa, 8000 zyskał bardziej regularne proporcje nadwozia. Charakterystyczną cechą stały się odsuwane drzwi boczne po stronie pasażera, a także duża powierzchnia przeszklona. Układ zawieszenia został zapożyczony z brytyjskiego minisamochodu, Hillmana Imp[2].

Sprzedaż

[edytuj | edytuj kod]

Produkcja Enfielda 8000 rozpoczęła się w 1973 roku w siedzibie Enfield Automotive w brytyjskim Cowes na wyspie Wight, by następnie przenieść ją do Grecji[1] z inicjatywy właściciela przedsiębiorstwa pochodzącego z tego kraju. Samochód zniknął z rynku w 1976 roku[2], a podczas 3 lat zbudowano łącznie 120 sztuk elektrycznego mikrosamochodu[1].

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Enfield 8000 był samochodem w pełni elektrycznym, który wyposażony był w silnik o mocy 8 KM, rozwijając przez to maksymalną prędkość 77 km/h. Pakiet akumulatorów kwasowo-ołowiowych umożliwiał na jednym ładowaniu przejechanie w warunkach miejskich maksymalnie około 64 kilometry[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Guilty pleasures: Enfield 8000. [dostęp 2022-01-10]. (ang.).
  2. a b Electric Cars Were The Future in 1973, But The Enfield 8000 Was Too Little Too Soon. [dostęp 2022-01-11]. (ang.).
  3. Enfield 8000 ECC. [dostęp 2022-01-11]. (pol.).