Przejdź do zawartości

Era mezofityczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Era mezofityczna – era w dziejach rozwoju roślinności na Ziemi obejmująca interwał od środkowej części permu po koniec wczesnej kredy.

Cechuje się dominacją na lądach roślin nagonasiennych zarówno iglastych, jak i liściastych takich jak paprocie nasienne, miłorzębowe, sagowce i benetyty. Stopniowo zmniejsza się udział roślin zarodnikowych (skrzypy, widłaki i paprocie), zwłaszcza ich form drzewiastych.

Era mezofityczna znajduje się pomiędzy erą paleofityczną a erą kenofityczną.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Aleksander Jachowicz, Sonia Dybova-Jachowicz, Paleobotanika, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1994, OCLC 804113733.