Ersted

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ersted (symbol: Oe) – jednostka natężenia pola magnetycznego w układzie CGS[1].

Definicja[edytuj | edytuj kod]

Ersted to wartość natężenia pola magnetycznego w punkcie, w którym na jednostkowy biegun magnetyczny działa siła 1 dyny, zgodnie ze wzorem[2]:

gdzie:

– natężenie pola magnetycznego,
– siła,
– natężenie bieguna magnetycznego (wielkość analogiczna do ładunku elektrycznego – pojęcie obecnie nieużywane).

Jednostkę wprowadziła Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna w 1930 roku, honorując Hansa Christiana Ørsteda, który wprowadził pojęcie elektromagnetyzmu (w 1820). Jednostka ta początkowo nazywana była gausem (do 1935); później gausem nazwano jednostkę indukcji magnetycznej[2].

Związek z jednostkami SI[edytuj | edytuj kod]

W układzie SI natężenie pola magnetycznego wyraża się w amperach na metr.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ersted, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-14].
  2. a b Mieczysław Jeżewski: Fizyka. PWN, Warszawa 1966, wyd IX, s. 407–408.