Różówka nadrzewna
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
różówka nadrzewna |
| Nazwa systematyczna | |
| Erythricium laetum (P. Karst.) J. Erikss. & Hjortstam Svensk bot. Tidskr. 64(2): 166 (1970) | |
.JPG)
Różówka nadrzewna (Erythricium laetum (P. Karst.) J. Erikss. & Hjortstam) – gatunek grzybów z rodziny powłocznikowatych (Corticiaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Erythricium, Corticiaceae, Corticiales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1796 r. Petter Karsten nadając mu nazwę Hyphoderma laetum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1970 r. John Eriksson i Kurt Hjortstam przenosząc go do rodzaju Erythricium[1].
- Corticium laetum (P. Karst.) Bres. 1903)
- Corticium laetum (P. Karst.) Bres. 1903) var. laetum
- Hyphoderma laetum P. Karst. 1889
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Rozpostarty na podłożu i luźno z nim związany, błonkowaty. Powierzchnia hymenialna gładka lub pomarszczona, o barwie jasno czerwono-różowej, po wysuszeniu barwa ta zanika. Obrzeża owocnika białawe, mniej lub bardziej nitkowate[4].
- Cechy mikroskopowe;
System strzępkowy monomityczny. Strzępki rozgałęzione, cienkościenne, proste, z przegrodami, o grubości 2–3 μm. Cystyd brak. Podstawki 4- sterygmowe, zgrubiałe, sinusoidalnie powyginane, u nasady zwężone, o rozmiarach 30–50 × 8–12 μm. Zarodniki o kształcie od elipsoidalnego do jajowatego, z wyraźna łysinką, grubościenne, o rozmiarach 11–15 × 6–7,5 μm[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Różówka nadrzewna znana jest tylko w Europie. Podano jej stanowiska we Francji, Niemczech, Polsce, Irlandii, Belgii, Wielkiej Brytanii, Słowenii, Holandii, Rumunii, Szwecji, Włoszech, Danii, Norwegii, Szwajcarii, Finlandii i Włoszech[4]. Na terenie Polski w piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano tylko dwa jej stanowiska – w Dąbrowie koło Lublina (1996 r.) i w Międzyrzeczu Podlaskim (1903 r.)[3]. Jej stanowiska i zdjęcia publikowane są jednakże w internetowych stronach amatorów-mykologów (np. w atlasie Na grzyby[5]). Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający[6].
Saprotrof. Występuje w wilgotnych lasach liściastych. Rozwija się na butwiejącym drewnie, ale czasami także na opadłych liściach znajdujących się na wilgotnej glebie. Pojawia się głównie jesienią, zimą i wiosną. Żywe owocniki można znaleźć również pod pokrywą śnieżna, po stopieniu śniegu kontynuują rozwój. Notowana była na grabach, dębach oraz na paproci długosz królewski[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-11-21] (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2016-02-04]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b c d Erythricium laetum. Mycobank. [dostęp 2015-12-12].
- ↑ Na grzyby [online] [dostęp 2016-02-04].
- ↑ Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg, Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.