Przejdź do zawartości

Espejo de paciencia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Espejo de paciencia (Lustro cierpliwości) – epos hiszpańskiego barokowego poety Silvestra de Balboa, uważany za pierwsze dzieło literatury kubańskiej[1].

Poemat Espejo de paciencia został wydany w 1608 roku[1]. Jest ułożony zasadniczo oktawą (octava real), czyli strofą ośmiowersową rymowaną abababcc, pisaną jedenastozgłoskowcem. Składa się z 145 strof[2]. Główny tekst poematu poprzedzony jest kilkoma sonetami[1] i zakończony motetem. Utwór opowiada autentyczną historię, jaka wydarzyła się na Kubie na początku siedemnastego wieku. Teren ten był miejscem działania piratów. Jeden z nich, Francuz Gilberto Giron (Gilbert Giraud w brzmieniu francuskim)[2] wziął do niewoli biskupa Juana de las Cabezas Altamirano i zażądał za niego wysokiego okupu i dostawy żywności dla piratów. Miejscowi ludzie, dowodzeni przez Gregoria Ramosa[2], w odpowiedzi chwycili za broń i przeciwstawili się morskiemu rabusiowi. Pirat został pokonany i zginął z ręki czarnoskórego niewolnika imieniem Salvador[2]. Odcięta głowa rozbójnika została zatknięta na pikę i triumfalnie wniesiona do miasta Bayamo[2]. Utwór kończy się wyliczeniem biorących udział w powstaniu mieszczan z podaniem ich zasług[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Silvestre de Balboa. ecured.cu. [dostęp 2016-12-01]. (hiszp.).
  2. a b c d e f Peter Hulme: Cuba's Wild East: A Literary Geography of Oriente. books.google.pl. s. 21. [dostęp 2016-12-01]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]