Espejo de paciencia
Espejo de paciencia (Lustro cierpliwości) – epos hiszpańskiego barokowego poety Silvestra de Balboa, uważany za pierwsze dzieło literatury kubańskiej[1].
Poemat Espejo de paciencia został wydany w 1608 roku[1]. Jest ułożony zasadniczo oktawą (octava real), czyli strofą ośmiowersową rymowaną abababcc, pisaną jedenastozgłoskowcem. Składa się z 145 strof[2]. Główny tekst poematu poprzedzony jest kilkoma sonetami[1] i zakończony motetem. Utwór opowiada autentyczną historię, jaka wydarzyła się na Kubie na początku siedemnastego wieku. Teren ten był miejscem działania piratów. Jeden z nich, Francuz Gilberto Giron (Gilbert Giraud w brzmieniu francuskim)[2] wziął do niewoli biskupa Juana de las Cabezas Altamirano i zażądał za niego wysokiego okupu i dostawy żywności dla piratów. Miejscowi ludzie, dowodzeni przez Gregoria Ramosa[2], w odpowiedzi chwycili za broń i przeciwstawili się morskiemu rabusiowi. Pirat został pokonany i zginął z ręki czarnoskórego niewolnika imieniem Salvador[2]. Odcięta głowa rozbójnika została zatknięta na pikę i triumfalnie wniesiona do miasta Bayamo[2]. Utwór kończy się wyliczeniem biorących udział w powstaniu mieszczan z podaniem ich zasług[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Carmen E. Lamas: Race and the Critical Trajectory of Espejo de paciencia (1608, 1838) in the Nineteenth Century. jstor.org. [dostęp 2016-12-01]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Silvestre de Balboa y Troya Quesada: Espejo de paciencia. Relacion del caso, en octavas. camagueycuba.org. [dostęp 2016-12-02]. (hiszp.).