Przejdź do zawartości

Eugeniusz Kuczyński (dyplomata)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Kuczyński
Ilustracja
Eugeniusz Kuczyński (przed 1908)
Poseł Austro-Węgier w Brazylii
Okres

od około 1900
do 1905

Poprzednik

Georg Rodich

Następca

Johann Forgách von Ghymes und Gács

Poseł Austro-Węgier w Chinach
Okres

od 1905
do 1911

Poprzednik

Moriz Czikann von Wahlborn

Następca

Artur Rosthorn

Odznaczenia
Krzyż Wielki Order Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Order Podwójnego Smoka I klasy 3 stopnia Krzyż Wielki Orderu Daniły I (Czarnogóra) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Królewski Korony (Prusy) Komandor Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców Order Krzyża Takowy III klasy (Serbia)

Eugeniusz Kuczyński[a] – polski dyplomata w służbie Austro-Węgier.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W połowie lat 80. pracował w randze konsula i kierownika wicekonsulatu w Turn-Severin[1]. W pierwszej połowie lat 90. był radcą sekcji C. K. Ministerstwie Domu Cesarskiego i Spraw Zagranicznych[2][3]. Od około 1896 do około 1899 był szefem c. k. misji zagranicznej w Czarnogórze jako minister rezydent[4][5]. Od około 1900 do około 1905 był szefem c. k. misji zagranicznej w Brazylii - poselstwo w Rio de Janeiro jako poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny[6][7]. We wrześniu 1905 został mianowoany przez cesarza posłem przy dworze cesarskim w Chinach[8], gdzie do około 1911 był szefem c. k. misji zagranicznej - poselstwo w Pekinie jako poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny[9][10][11][12]. Stanowisko sprawował do około 1911[13][14] (według informacji w polskiej prasie z 1908 został wtedy mianowany ambasadorem[15]). Podczas pracy odbudował budynki misji zrujnowane podczas powstania bokserów w 1900 (plany nowego pałacu sporządził arch. Ferdynand Kowarski)[15]. Po pięciu latach służby odszedł ze stanowiska w sierpniu 1911[16].

Według stanu służbowego z 1912 był urlopowany[17]. W 1912 otrzymał godność c. k. tajnego radcy[18]. Do 1918 pozostawał członkiem kuratorium C. K. Austriackiego Muzeum Handlowego w Wiedniu[19][20].

W drugiej dekadzie XX wieku pozostając w charakterze pozasłużbowym publikował na temat Chin w prasie austriackiej[21]. Był żonaty z Fridą[22].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

inne odznaczenia

  1. W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Eugen Ritter von Kuczyński”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1885. Wiedeń: 1885, s. 16.
  2. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1890. Wiedeń: 1890, s. 259.
  3. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1895. Wiedeń: 1895, s. 204.
  4. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1896. Wiedeń: 1896, s. 213.
  5. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1899. Wiedeń: 1899, s. 233.
  6. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1900. Wiedeń: 1900, s. 248.
  7. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1905. Wiedeń: 1905, s. 248.
  8. Diplomatie und Klerus. „Sport und Salon”. Nr 38, s. 5, 23 września 1905. (niem.). 
  9. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1906. Wiedeń: 1906, s. 250.
  10. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1907. Wiedeń: 1907, s. 256.
  11. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1908. Wiedeń: 1908, s. 262.
  12. a b c d e f g h i j Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1909. Wiedeń: 1909, s. 275.
  13. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1911. Wiedeń: 1911, s. 273.
  14. Diplomatie und Klerus. „Sport und Salon”. Nr 42, s. 10, 15 października 1910. (niem.). 
  15. a b Polak ambasadorem w Chinach. „Nowości Illustrowane”. Nr 21, s. 8, 9, 23 maja 1908. 
  16. Bilder von der Woche. „Österreichische Illustrierte Zeitung”. Z. 25, s. 610, 20 sierpnia 1911. (niem.). 
  17. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1912. Wiedeń: 1912, s. 281.
  18. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 344.
  19. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1909. Wiedeń: 1909, s. 404.
  20. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1909. Wiedeń: 1909, s. 480.
  21. Juanschikkai der zukünftige Kaiser von China. „Neue Freie Presse”. Nr 18446, s. 4, 30 grudnia 1915. (niem.). 
  22. Kurliste. „Brioni Insel-Zeitung”. Nr 30, s. 9, 20 sierpnia 1911. (niem.). 
  23. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1909. Wiedeń: 1909, s. 125.
  24. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1909. Wiedeń: 1909, s. 134.
  25. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1909. Wiedeń: 1909, s. 83.
  26. Aus der Diplomatie. „Wiener Salonblatt”. Nr 26, s. 11, 27 czerwca 1908. (niem.).