Eugeniusz Pękała
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Kier. Rezydentury MSW w Berlinie | |
| Okres | |
| Następca | |
| Kier. Rezydentury MSW w Bernie | |
| Okres | |
| Szef Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie Zach. | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Eugeniusz Pękała (ur. 1 stycznia 1925 w Myślachowicach, zm. 22 listopada 2007 w Warszawie[1]) – funkcjonariusz kontrwywiadu i wywiadu PRL, dyplomata.
Syn Rudolfa i Otylii. Był członkiem oddziału partyzanckiego AL im. Ludwika Waryńskiego na Podhalu (1944–1945). W resorcie MBP od 5 lutego 1945, m.in. jako funkcjonariusz na kierowniczych stanowiskach w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego (WUBP/WUdsBP) w Krakowie (1946–1955); w tym okresie był też słuchaczem Centralnej Szkoły Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie (1947–1948). Następnie przeszedł do wywiadu - był kier. rezydentury w Berlinie (1955–1956), kier. rezydentury w Ambasadzie PRL w Bernie (1956–1960), funkcjonariuszem Departamentu I MSW (1960–1965), zastępcą dyrektora Departamentu I MSW - wywiadu w randze płk. (1965–1975), szefem Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie Zachodnim (1975–1979). Po przejściu na emeryturę był zatrudniony w Dziale Dokumentacji PAP. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B16-4-24)[2].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aparat Bezpieczeństwa w Polsce, Kadra kierownicza 1944-1956, t. I, IPN Warszawa 2005
- Aparat Bezpieczeństwa w Polsce, Kadra kierownicza 1956-1975, t. II, IPN Warszawa 2006
- Paweł Piotrowski: Formy działalności operacyjnej wywiadu cywilnego PRL. Instrukcja o pracy wywiadowczej Departamentu I MSW z 1972 r., Aparat represji w Polsce Ludowej 1944–1989, nr 1 (5)/2007