Stanisław Groniecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Groniecki
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1926
Wojsławice

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 2010
Warszawa

p.o. Kierownika Rezydentury MSW w Berlinie „Mołnia”
Okres

od 1956
do 1958

Poprzednik

Eugeniusz Pękała

Następca

Władysław Michalski

Kierownik Grupy Operacyjnej „Wisła” w Moskwie
Okres

od 1977
do 1980

Poprzednik

Romuald Michniewicz

Następca

Andrzej Sroka

Grób Stanisława Gronieckiego na cmentarzu komunalnym Północnym

Stanisław Groniecki, vel Stanisław Gruniecki, pseudonimy „Jesion” i „Zenon” (ur. 1 stycznia 1926 w Wojsławicach[1], zm. 13 sierpnia 2010 w Warszawie) – generał brygady, funkcjonariusz Służby Bezpieczeństwa, kierownik Grupy Operacyjnej „Wisła” MSW w Moskwie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Szczepana i Apolonii. W okresie okupacji walczył w oddziale partyzanckim AL Zygmunta Bieszczanina, pseudonim „Adam”, m.in. w obronie Skalbmierza i innych miejscowości w okresie tak zwanej „Republiki Pińczowskiej” (1944). Funkcjonariusz resortów - bezpieczeństwa publicznego i spraw wewnętrznych, pełniąc m.in. funkcje funkcjonariusza plutonu ochrony w WUBP w Rzeszowie (1944–1945), funkcjonariusza grupy operacyjnej, referenta, st. referenta, zastępcy szefa PUBP w Śremie (1945–1948), zastępcy szefa i szefa PUBP w Strzelcach (1948–1949), naczelnika w WUBP w Poznaniu (1949–1950), naczelnika w WUBP w Bydgoszczy (1950–1951), st. referenta, kierownika sekcji Departamentu III i VII MBP (1951–1955), zastępcy naczelnika wydziału w Departamencie I, wywiadu KdsBP (1955–1956), zastępcy naczelnika, naczelnika wydziału w Departamencie I, zastępcy dyrektora Departamentu II, kontrwywiadu oraz zastępcy szefa Służby Wywiadu i Kontrwywiadu MSW (1956–1990).

Pracownik rezydentury w NRD ps. „Jesion” (1956–1958), również p.o. jej kier. (1956-1957)[2]; rezydent na placówce w Wiedniu ps. „Jesion”, oficjalnie jako attaché Poselstwa PRL (1958-); pracownik rezydentury w Kolonii ps. „Zenon”, oficjalnie jako zastępca szefa Polskiego Przedstawicielstwa Handlowego w Kolonii (Handelsvertretung) (1967–1971). W 1975 minister spraw wewnętrznych powierzył mu obowiązki zastępcy pełnomocnika ministra spraw wewnętrznych do spraw organizacji jednostek MO i SB województwa gdańskiego. W okresie 1 listopada 1977 do 30 listopada 1980 był kierownikiem Grupy Operacyjnej „Wisła” w Moskwie, przebywając na etacie niejawnym zastępcy dyrektora Departamentu II MSW, pod „przykryciem” zajmowania stanowiska radcy Ambasady PRL w Moskwie.

W 1973 delegowany służbowo do Czechosłowacji, w 1977 oraz 1985 do ZSRS a w 1984 do Nikaragui.

Przebyte szkolenia: kurs w Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie, kurs zastępców szefów w Centralnej Szkole w Pamiątkowie.

W październiku 1985 na mocy uchwały Rady Państwa PRL awansowany do stopnia generała brygady Milicji Obywatelskiej. Akt nominacyjny wręczył mu w Belwederze 11 października 1985 przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński[3]. We wrześniu 1987 na mocy uchwały Sekretariatu Komitetu Centralnego PZPR otrzymał Medal im. Ludwika Waryńskiego[4].

Zwolniony ze służby w dn. 5 marca 1990.

Pochowany 18 sierpnia 2010 na cmentarzu komunalnym Północnym w Wólce Węglowej w Warszawie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-02-19].
  2. Резидентура МВД «Молниа» (Mołnia) – «База» (Baza) [online], mozohin.ru [dostęp 2024-04-25].
  3. Trybuna Robotnicza, 12-13 października 1985, s. 1-2
  4. W uznaniu zasług /w/ Życie Partii, nr 3, 10 lutego 1988, s. 20
  5. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 13, 15 sierpnia 1967, s. 1-2.