Eugnatha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugnatha
Attems, 1898
Ilustracja
Sagmatostreptus strongylopygus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

wije

Gromada

dwuparce

Podgromada

Chilognatha

Infragromada

Helminthomorpha

(bez rangi) Eugnatha

Eugnatha – kohorta[1][a] wijów z gromady dwuparców i podgromady Chilognatha.

Dwuparce te mają pleuryty zlane z tergitami w pleurotergity. Ich głowa wyposażona jest w gnatochilarium złożone przynajmniej ze sklerytów pieńków szczęk, blaszek językowych, bródki i głaszczków. U samców co najmniej ósma para odnóży przekształcona jest w gonopody[4]. Ich budowa jest silnie zróżnicowana międzygatunkowo i pełni istotną rolę w diagnostyce[5]. W grupie tej częste jest występowanie mechanizmu zamykającego przetchlinki. Gruczoły obronne mają kształt kulisty[4].

Krocionogi te rozsiedlone są kosmopolitycznie. Występują na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy, a ich zasięg pokrywa się z zasięgiem całej gromady, z wyjątkiem południowoatlantyckiej Wyspy Świętej Heleny. Na północy przekraczają koło podbiegunowe na Islandii, w Norwegii oraz na Półwyspie Jamalskim. Najszerzej rozprzestrzenieni są przedstawiciele nadrzędu Juliformia, który to pokrywa cały zasięg Eugnatha z wyjątkiem Sokotry, gdzie występują tylko węzławce[6].

Takson ten wprowadzony został w 1898 przez Carla Attemsa[2]. Zalicza się doń 8 rzędów zgrupowanych w 3 nadrzędach[2][3]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W literaturze anglojęzycznej takson ten ma rangę subterclass[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jolanta Wytwer: gromada: dwuparce – Diplopoda. W: Zoologia t. 2 Stawonogi cz. 2 Tchawkodyszne. Czesław Błaszak (red.). Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 29–52.
  2. a b c William Shear, Class Diplopoda de Blainville in Gervais, 1844, [w:] Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness, „Zootaxa”, 3148, 2011, s. 159–164 [dostęp 2017-10-11].
  3. a b Petra Sierwald: Eugnatha. [w:] MilliBase [on-line]. 2016. [dostęp 2017-10-14].
  4. a b Descriptions and putative apomorphies of millipede clades. [w:] Milli-PEET: Millipede Systematics [on-line]. Field Museum of Natural History, 26 września 2006. [dostęp 2017-10-10].
  5. Michael S. Brewer, Petra Sierwald, Jason E. Bond. Millipede taxonomy after 250 years: Classification and taxonomic practices in a mega-diverse yet understudied arthropod group. „PLoS ONE”. 7 (5), 2012. DOI: 10.1371/journal.pone.0037240. 
  6. Rowland M. Shelley, Sergei I. Golovatch. Atlas of myriapod biogeography. I. Indigenous ordinal and supra-ordinal distributions in the Diplopoda: Perspectives on taxon origins and ages, and a hypothesis on the origin and early evolution of the class. „Insecta Mundi”. 158, s. 1–134, 2011.