Euphorbia bourgeana
| ||
| ||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | różowe | |
| Rząd | malpigiowce | |
| Rodzina | wilczomleczowate | |
| Rodzaj | wilczomlecz | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Euphorbia bourgeana J.Gay ex Boiss. Prodr. 15(2): 108 1862[2] | ||
| Synonimy | ||
| Kategoria zagrożenia | ||
 narażony (IUCN 3.1) | ||
Euphorbia bourgeana J.Gay ex Boiss. – gatunek rośliny z rodziny wilczomleczowatych (Euphorbiaceae Juss.). Występuje endemicznie na hiszpańskich wyspach Teneryfa i La Gomera w archipelagu Wysp Kanaryjskich[3].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Występuje na wysokości 600–1050 m n.p.m.[3]
Na wyspie La Gomera gatunek znany jest z 13 subpopulacji[a][4] w czterech miejscach. Z kolei na Teneryfie jest obecny w trzech miejscach: Ladera de Güímar, Afur oraz Teno[3].
Na wyspie La Gomera gatunek ten rośnie w pobliżu dolnej granicy występowania wiecznie zielonych lasów z przewagą wawrzynowatych, znanych jako "Monteverde". Występuje na obszarach o różnym stopniu wilgotności i ekspozycji na wiatr – są to głównie zarośla i lasy. Występuje w takich zespołach roślinności jak Visneo mocanerae-Arbuto canariensis, Lauro-Perseo indicae, Ilici canariensis-Ericeto platycodonis, Pericallido murrayi-Myrico fayae, Brachypodio arbusculae-Junipero canariensis oraz Cisto gomerae-Pino canariensis[3].
Na Teneryfie rośnie na skałach i wzniesieniach w obrębie potencjalnego zakresu występowania lasów "Monteverde". Występuje w takich zespołach roślinności jak Ixantho-Laurion azoricae, bardziej ciepłolubnych Mayteno-Juniperion canariensis, czy krzewiastych Rhamno crenulatae-Hypericetum canariensis i Telinetum canariensis[3].
Często towarzyszącymi gatunkami są między innymi: Erica arborea, Myrica faya, Laurus novocanariensis, Ilex canariensis, Maytenus canariensis, Rubus inermis, Viburnum tinus ssp. rigidum, Rumex lunaria oraz Visnea mocanera[3].
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii VU – gatunków narażonych na wyginięcie. Został sklasyfikowany w tej kategorii ze względu na ograniczony zasięg występowania. Pomimo wzrostowej tendencji liczebności populacji, obszar na którym występuje jest jeszcze bardzo mały i wynosi zaledwie 17 km². Głównymi zagrożeniami dla tego gatunku są osunięcia ziemi, susze, pożary, konkurencja ze strony innych gatunków oraz antropizacja naturalnych siedlisk[3].
W 2004 roku na Teneryfie zarejestrowano 199 osobniki, natomiast w 2010 roku na wyspie La Gomera odnotowano 1341 okazów. Trendy liczebności populacji wydają się być stabilne na Teneryfie i wzrostowe na wyspie La Gomera[3].
Gatunek ten jest wymieniony w załączniku II dyrektywy siedliskowej. Jest również chroniony mocy załącznika I do konwencji berneńskiej. Ponadto jest on wymieniony jako gatunek "En peligro de extinción" w krajowym katalogu gatunków zagrożonych[3].
Na Teneryfie występuje na obszarach SCI – Parque Rural de Anaga oraz Parque Natural de la Corona Forestal. Na wyspie La Gomera większości subpopulacji występuje w Parku Narodowym Garajonay, a ich stan zachowania jest na ogół dobry. Materiał roślinny jest przechowywane w banku nasion w serwisie biodywersyfikacji Viceconsejería de Medio Ambiente[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ a b Euphorbia bourgeana J.Gay ex Boiss. (ang.). The Plant List. [dostęp 25 listopada 2014].
- ↑ a b c d e f g h i j k M.V. Marrero Gómez, Euphorbia bourgeana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- ↑ Józef Mitka: Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk (pol.). W: Roczniki Bieszczadzkie nr 18 [on-line]. 2010. s. 24–44. [dostęp 2013-12-23].