Euryzygomatomyinae

	Euryzygomatomyinae
	Emmons, 2005
	; Przedstawiciel rodzaju – prakolczak (Trinomys sp.)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Rząd	gryzonie
Podrząd	jeżozwierzowce
Infrarząd	jeżozwierzokształtne
Nadrodzina	Octodontoidea
Rodzina	kolczakowate
Podrodzina	Euryzygomatomyinae
	Typ nomenklatoryczny
	Euryzygomatomys Goeldi, 1901
Synonimy
	Euryzygomatomini Emmons, 2005; Euryzygomatomyini Emmons, 2005; Euryzygomatomyinae: P.-H. Fabre, Upham, Emmons, Justy, Leite, Loss, Orlando, Tilak, Patterson & Douzery, 2017;
	Euryzygomatomini Emmons, 2005; Euryzygomatomyini Emmons, 2005; Euryzygomatomyinae: P.-H. Fabre, Upham, Emmons, Justy, Leite, Loss, Orlando, Tilak, Patterson & Douzery, 2017;
Rodzaje
	6 rodzajów (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście
	6 rodzajów (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Euryzygomatomyinae – wyróżniona w 2017 roku^[3] podrodzina ssaków z rodziny kolczakowatych (Echimyidae).

Zasięg występowania

Podrodzina obejmuje gatunki występujące w środkowo-wschodniej Ameryce Południowej^[4].

Podział systematyczny

Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje^[5]^[6]^[7]:

Clyomys O. Thomas, 1916 – kolcokopacz – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Clyomys laticeps (O. Thomas, 1909) – kolcokopacz szerokogłowy
Euryzygomatomys Goeldi, 1901 – gujara – jedynym przedstawicielem jest Euryzygomatomys spinosus (G. Fischer, 1814) – gujara kolczasta
Trinomys O. Thomas, 1921 – prakolczak

Opisano również rodzaje wymarłe^[2]:

Dicolpomys Winge, 1888^[8] – jedynym przedstawicielem był Dicolpomys fossor Winge, 1888
Proclinodontomys Candela, Cenizo, Tassara, Rasia, Robinet, Muñoz, Valenzuela & Pardiñas, 2019^[9]
Theridomysops Vucetich, 1995^[10] – jedynym przedstawicielem był Theridomysops parvulus (Rovereto, 1914)

Uwagi

↑ Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany w randze plemienia.

Przypisy

↑ ^a ^b L.H. Emmons: A revision of the genera of arboreal Echimyidae (Rodentia: Echimyidae, Echimyinae), with descriptions of two new genera. W: E.A. Lacey & P. Myers (redaktorzy): Mammalian diversification: from chromosomes to phylogeography. Berkeley, Los Angeles and London: University of California Press, 2005, s. 282, seria: University of California Publications in Zoology, cz. 133. ISBN 0-520-09853-6. (ang.).
↑ ^a ^b J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Euryzygomatomyinae Emmons, 2005, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-18] (ang.).
↑ ^a ^b P.-H. Fabre, N.S. Upham, L.H. Emmons, F. Justy, Y.L.R. Leite, A.C. Loss, L. Orlando, M.-K. Tilak, B.D. Patterson & E.J.P. Douzery. Mitogenomic Phylogeny, Diversification, and Biogeography of South American Spiny Rats. „Molecular Biology and Evolution”. 34 (3), s. 613–633, 2017. DOI: 10.1093/molbev/msw261. (ang.).
↑ P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 599–603. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).
↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 572–. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 294–296. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ H. Winge: Jordfundne og nulevende Gnavere (Rodentia) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilian. Med Udsigt over Gnavernes indbyrdes Slægtskab. Kjøbenhavn: F. Dreyer, 1887, s. 99, seria: E Museo Lundii 1 (3). (duń.).
↑ A.M. Candela, M.M. Cenizo, D. Tassara, L.L. Rasia, C. Robinet, N.A. Muñoz, C.C. Valenzuela & U.F.J. Pardiñas. A new echimyid genus (Rodentia, Caviomorpha) in Central Argentina: uncovered diversity of a Brazilian group of mammals in the Pleistocene. „Journal of Paleontology”. 94 (1), s. 168, 2019. DOI: 10.1017/jpa.2019.73. (ang.).
↑ M.G. Vucetich. Theridomysops parvulus (Rovereto, 1914), un primitivo Eumysopinae (Rodentia, Echimyidae) del Mioceno tardío de Argentina. „Mastozoología Neotropical”. 2 (2), s. 168, 1995. (hiszp.).

[2] Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany w randze plemienia.

[emm-1] L.H. Emmons: A revision of the genera of arboreal Echimyidae (Rodentia: Echimyidae, Echimyinae), with descriptions of two new genera. W: E.A. Lacey & P. Myers (redaktorzy): Mammalian diversification: from chromosomes to phylogeography. Berkeley, Los Angeles and London: University of California Press, 2005, s. 282, seria: University of California Publications in Zoology, cz. 133. ISBN 0-520-09853-6. (ang.).

[zij-3] J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Euryzygomatomyinae Emmons, 2005, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-18] (ang.).

[Fabre&innia-4] P.-H. Fabre, N.S. Upham, L.H. Emmons, F. Justy, Y.L.R. Leite, A.C. Loss, L. Orlando, M.-K. Tilak, B.D. Patterson & E.J.P. Douzery. Mitogenomic Phylogeny, Diversification, and Biogeography of South American Spiny Rats. „Molecular Biology and Evolution”. 34 (3), s. 613–633, 2017. DOI: 10.1093/molbev/msw261. (ang.).

[Fabre&innib-5] P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 599–603. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).

[mdd-6] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).

[Burgin&inni-7] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 572–. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Cichocki&inni-8] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 294–296. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[win-9] H. Winge: Jordfundne og nulevende Gnavere (Rodentia) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilian. Med Udsigt over Gnavernes indbyrdes Slægtskab. Kjøbenhavn: F. Dreyer, 1887, s. 99, seria: E Museo Lundii 1 (3). (duń.).

[can&inni-10] A.M. Candela, M.M. Cenizo, D. Tassara, L.L. Rasia, C. Robinet, N.A. Muñoz, C.C. Valenzuela & U.F.J. Pardiñas. A new echimyid genus (Rodentia, Caviomorpha) in Central Argentina: uncovered diversity of a Brazilian group of mammals in the Pleistocene. „Journal of Paleontology”. 94 (1), s. 168, 2019. DOI: 10.1017/jpa.2019.73. (ang.).

[vuc-11] M.G. Vucetich. Theridomysops parvulus (Rovereto, 1914), un primitivo Eumysopinae (Rodentia, Echimyidae) del Mioceno tardío de Argentina. „Mastozoología Neotropical”. 2 (2), s. 168, 1995. (hiszp.).

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]