Eva Gredal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eva Gredal
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1927
Hvorup

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 1995
Stege

Minister Spraw Społecznych
Okres

od 11 października 1971
do 19 grudnia 1973

Przynależność polityczna

Socialdemokraterne

Poprzednik

Nathalie Lind

Następca

Jacob Sørensen

Minister Spraw Społecznych
Okres

od 13 lutego 1975
do 30 sierpnia 1978

Przynależność polityczna

Socialdemokraterne

Poprzednik

Jacob Sørensen

Następca

Erling Jense

Eva Gredal (ur. 19 lutego 1927 w Hvorup (Dania), zm. 2 sierpnia 1995 w Stege (Dania)) – duńska polityk i działaczka społeczna. Posłanka do duńskiego parlamentu Folketinget w latach 1971–1975 oraz 1977-79. Minister spraw społecznych w latach 1971–1973 i 1975-1978. Posłanka do Parlamentu Europejskiego w latach 1979–1989[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

E. Gredal w 1943 ukończyła gimnazjum i w zdała maturę w 1947[2]. Studiowała kilka lat na Uniwersytecie Kopenhaskim, ale w 1950 przerwała studia ze względu na małżeństwo[2]. W 1954 ukończyła studia przygotowujące do zawodu pracownika socjalnego[3]. W latach 1959–1967 była przewodniczącą Duńskiego Stowarzyszenia Pracowników Socjalnych (duń: Dansk Socialrådgiverforening).

W latach 1967–1971 była również wiceprezesem Krajowego Stowarzyszenia Higieny Psychicznej (duń: Landsforeningen for Mentalhygiejne) i redaktorką czasopisma „Mentalhygiejne” (1968-70). Była zdania, iż pracownicy społeczni powinni działać za pośrednictwem partii politycznej aby mieć większe wpływy na działania polityczne, dlatego też w roku 1968 dołączyła do Socjaldemokracji Danii, a w 1971 roku została wybrana do duńskiego parlamentu (Folketinget).

Od 11 października 1971 do 19 grudnia 1973 była ministrem spraw społecznych w trzecim rządzie Jensa Otto Kraga[4] i w pierwszym rządzie Ankera Jørgensena[5]. Od 13 lutego 1975 do 30 sierpnia 1978 ponownie była ministrem spraw społecznych w drugim rządzie Ankera Jørgensena[6].

W 1973 weszła w życie reforma świadczeń zdrowotnych[7].

Mniej znaną częścią pracy E. Gredtal były działania na rzecz równości płci. Była długoletnią członkinią i wiceprzewodniczącą Duńskiego Stowarzyszenia Kobiet (1957-58). W 1974 r. była gorącym zwolennikiem ustanowienia w Danii Rady ds. Równouprawnienia, jak miało to już miejsce w innych krajach skandynawskich. W 1975 r. przewodniczyła duńskiej delegacji na konferencji kobiet ONZ w Meksyku. W tym samym roku otrzymała nagrodę duńskiego Stowarzyszenia Kobiet – „Mathildepris”.

Od 17 lipca 1979 do 24 lipca 1989 była posłem do Parlamentu Europejskiego I i II kadencji[8]. Od 10 grudnia 1979 do 23 lipca 1984 członkini prezydium Grupy Socjalistów i od 24 lipca 1984 do 10 lutego 1985 wiceprzewodnicząca Grupy Socjalistów w Parlamencie Europejskim[8]

Po odejściu z Parlamentu Europejskiego E. Gredal działała w Ruchu Europejskim, któremu przewodniczyła w latach 1990–1992. Co więcej, kontynuowała swoje działania społeczne jako dyrektor Stowarzyszenia Zdrowia Psychicznego (1990)[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Córka pastora Alberta Wilhelmssona Tuure (1903-1976) i jego żony Mary Larsen (1903-1992)[2]. 6 marca 1949 wyszła za mąż za Kaja Otto Gredala (16.06.1925-19.05.1992)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eva Wilhelmsson Gredal – Dansk politiker, socialrådgiver og -minister. gravsted.dk. [dostęp 2018-06-19]. (duń.).
  2. a b c d Merete Harding, Vagn Dybdahl: Eva Gredal. Dansk Biografisk Leksikon. wydawca: Gyldendal, wydanie 3 [dostęp 2018-06-23]. (duń.).
  3. a b Ann-Dorte Christensen: Eva Gredal (1927 – 1995). Gredal, Eva Wilhelmsson. Dansk Kvindebiografisk Leksikon. [dostęp 2018-06-24]. (duń.).
  4. Regeringen Jens Otto Krag III. Statsministeriet. [dostęp 2018-06-24]. (duń.).
  5. Regeringen Anker Jørgensen I. Statsministeriet. [dostęp 2018-06-24]. (duń.).
  6. Regeringen Anker Jørgensen II. Statsministeriet. [dostęp 2018-06-24]. (duń.).
  7. Poul Villaume: 1970'ernes socialreformer. Dansk Biografisk Leksikon. w Politikens Danmarkshistorie, Olaf Olsen (red.), wydawca: Gyldendal [dostęp 2018-06-24]. (duń.).
  8. a b Eva Gredal. Parlament Europejski, 1989-07-24. [dostęp 2018-06-23]. (pol.).