Eynhallow
59°08,4′N 3°06,6′W/59,140000 -3,110000
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Archipelag | |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Szkocji  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
| 59°08,4′N 3°06,6′W/59,140000 -3,110000
| |
| |
Eynhallow (gael. Eynhallow; staronord. Eyinhelga; norn Øjinhellig) – obecnie niezamieszkana wyspa, część Orkadów, leżąca na północnych wybrzeżach kontynentalnej Szkocji.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Eynhallow leży w cieśninie Eynhallow, pomiędzy wyspą Mainland oraz Rousay. Zajmuje powierzchnię 75 hektarów. Nienazwany szkier znajduje się ok. 100 m na północny wschód od wyspy, oddzielany przez cieśninę Fint. Szkier Sheep przylega do południowego krańca wyspy.
Nie ma promu na wyspę, jednak Orkney Heritage Society każdego lata organizuje na nią wycieczkę[1]. Poza tym czasem odwiedzający samodzielnie muszą zorganizować transport. Dostęp do wyspy jest potencjalnie problematyczny, ponieważ w otaczającej wyspę cieśninie występują silne fale pływowe[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Główną atrakcją wyspy jest kościół pochodzący z XII wieku lub wcześniejszy, który być może pierwotnie był częścią klasztoru. Zabytek jest pod opieką Historic Scotland.
W 1841 wyspę zamieszkiwało 26 mieszkańców, jednak od 1851 jest niezamieszkana. W wyniku wycinki drzew odkryto zapomniane ruiny kościoła[3]. Aktualnie wyspa jest rezerwatem ptaków.
Istnieją powiązane z wyspą legendy. Podaje się, że Eynhallow było letnią rezydencją zmiennokształtnych męskich syren, tzw. Finfolk, którzy zostali wypędzeni przez farmera Guidmana o' Thorodale'a z wioski Evie[4].
Badania nad ptakami[edytuj | edytuj kod]
Na wyspie prowadzone są badania nad fulmarami przez naukowców z University of Aberdeen, w tym m.in. Ewan Edwards i Paul Thompson[5][6][7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Orkney Communities [online], www.orkneycommunities.co.uk [dostęp 2023-03-23] (ang.).
- ↑ Kayleigh Tipper, Around Rousay [online], www.aroundrousay.co.uk [dostęp 2023-03-23].
- ↑ Eynhallow Church [online], www.historicenvironment.scot [dostęp 2023-03-23] (ang.).
- ↑ Orkneyjar - The Freeing of Eynhallow [online], www.orkneyjar.com [dostęp 2023-03-23].
- ↑ Adam Nicolson, Krzyk morskich ptaków, Kraków: Znak, 2017, s. 43-46, ISBN 978-83-240-4244-9.
- ↑ Graph showing distance from nest site on Eynhallow through time [online].
- ↑ Ewan W.J. Edwards i inni, Tracking a northern fulmar from a Scottish nesting site to the Charlie-Gibbs Fracture Zone: Evidence of linkage between coastal breeding seabirds and Mid-Atlantic Ridge feeding sites, „Deep Sea Research Part II: Topical Studies in Oceanography”, 98, ECOMAR: Ecosystems of the Mid-Atlantic Ridge at the Sub-Polar Front and Charlie-Gibbs Fracture Zone, 2013, s. 438–444, DOI: 10.1016/j.dsr2.2013.04.011, ISSN 0967-0645 [dostęp 2023-03-23] (ang.).