Feige

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Feige (formy poboczne Feyge, Fajge, Feiga, Fajga) – niemieckie nazwisko, do 1945 r. występujące głównie na Śląsku, szczególnie w jego zgermanizowanej dolnośląskiej części[1]. Przez niemieckiego językoznawcę Hansa Bahlowa uznane za charakterystyczne dla krajobrazu kulturowego Śląska i opisane w jego dziele Schlesisches Namenbuch[2].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Językoznawcy sugerują różne źródła pochodzenia tego nazwiska. Według Hansa Bahlowa, należy ono do grupy nazwisk odimiennych i wywodzi się od przydomka Woike (Woike>Foike>Feige), będącego zdrobniałą i przyswojoną językowi niemieckiemu formą słowiańskich imion Wojciech i Wojsław[2]. Inni wywodzą nazwisko od zdrobnienie imienia Zofia (Fey), albo od niemieckich wyrazów pospolitych: rzeczownika "Feige" (figa) lub przymiotnika "feige" (nieszczęśliwy)[3].

Rozmieszczenie[edytuj | edytuj kod]

W wyniku migracji i przesiedleń nazwisko rozprzestrzeniło się w Niemczech, ziemiach czeskich oraz innych regionach Polski, przyjmując również formy Feyge, Feiga, Fajge, Fajga i inne. Jedną z osób noszących to nazwisko był Jan Fajge, którego protestanccy przodkowie o nazwisku Feyge żyli na przełomie XVIII i XIX w. w Ostrowie Wielkopolskim[4]. We współczesnych Niemczech nazwisko to w różnych formach nosi ok. 5 tys. osób[5], w Polsce według bazy PESEL z 2002 r. ok. 0,3 tys. osób[6].

Znane osoby o tym nazwisku[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Feige (w:) Namensverbreitungskarte 1890, Verein für Computergenealogie.
  2. a b Hans Bahlow, Schlesisches Namenbuch, Holzner, Kitzingen/Main, 1953, s. 57-58.
  3. Max Gottschald Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung, de Gruyter: Berlin, 1954, s. 259.
  4. Profil Jana Fryderyka Krystiana Feyge na portalu Geni.com.
  5. Christoph Stöpel, Geogen. Mapping surnames.
  6. Zbigniew Bronk, Nazwiska polskie. Rozkład występowania nazwisk w powiatach.