Ferdynand Seeling von Saulenfels
| Imię i nazwisko urodzenia |
Ferdinand Seeling von Saulenfels |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Rodzice |
Antoni Seeling von Saulenfels |
| Małżeństwo |
Karolina Baum von Appelshofen |
| Dzieci |
Ludwik |
Ferdynand Seeling von Saulenfels (niem. Ferdinand Seeling von Saulenfels; ur. 4 lutego 1800 w Wieliczce; zm. 23 maja 1888 w Podgórzu) – austriacki urzędnik i samorządowiec, burmistrz Podgórza w latach 1871–1875.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wywodził się z niemieckiej rodziny mieszczańskiej o tradycjach urzędniczych i rzemieślniczych[1]. Jego ojciec Antoni Seeling von Saulenfels (1743–1822) pochodził z górniczego miasteczka Horní Blatná w Rudawach[1]. Jako doświadczony urzędnik salinarny, w 1785 został skierowany do pracy w salinach wielickich, gdzie objął funkcję naczelnika administracji[1]. Do Galicji przybył jako wdowiec z małoletnimi dziećmi z pierwszego małżeństwa[1]. 28 października 1796 poślubił w Wieliczce 31-letnią Agnieszkę Juliannę Bojarską (1766–), córkę Jana i Katarzyny z Golańskich[2][3].
Ferdynand Seeeling von Saulenfels urodził się 4 lutego 1800 w Wieliczce jako trzecie z pięciorga dzieci z drugiego małżeństwa ojca[4]. Jego starszym bratem był Rajmund (1798–1856), późniejszy radca górniczy w Wieliczce i Bochni[5]. Pomimo polskiego pochodzenia matki, w domu Seelingów posługiwano się przede wszystkim językiem niemieckim i pielęgnowano kulturę niemiecką[6].
Kształcił się w Terezjańskiej Akademii Szlacheckiej w Wiedniu[4]. Służbę urzędniczą rozpoczął 7 lutego 1822, otrzymując przydział do pracy w tarnowskim urzędzie cyrkularnym na stanowisku praktykanta konceptowego[4]. W 1823 został przeniesiony na identyczne stanowisko w urzędzie bocheńskim, w którym pracował przez następne szesnaście lat[4]. W latach 1831–1833 pełnił w Bochni funkcję trzeciego komisarza cyrkularnego[7].
W 1839 Seeling opuścił Bochnię i rozpoczął pracę jako drugi komisarz cyrkularny w Tarnopolu[8], a w 1843 awansował na stanowisko pierwszego komisarza cyrkularnego w Nowym Sączu[8]. W 1848 został mianowany sekretarzem gubernialnym lwowskiego gubernium[7]. Od lutego 1849 został przeniesiony do sekretariatu komisji gubernialnej w Krakowie[8][7]. W 1855 zajął drugie w hierarchii stanowisko starszego radcy skarbowego w Dyrekcji Skarbu w Krakowie, podlegając bezpośrednio jej prezesowi Franzowi Mercandinowi[8]. Na stanowisku tym osiągnął urzędniczą emeryturę[7].
Po zakończeniu służby urzędniczej Seeling poświęcił się działalności społecznej i samorządowej. W 1867, podczas pierwszych autonomicznych wyborów samorządowych, uzyskał mandat radnego Podgórza[7]. W wyborach w 1871 otrzymał reelekcję, a 8 lutego 1871 został wybrany przez radę miasta na urząd burmistrza[7]. Podczas jego urzędowania rozpoczął się okres intensywnego rozwoju miasta, który trwał, aż do połączenia z Krakowem w 1915. 2 lipca 1874 został wybrany na drugą kadencję. W lutym 1875, z uwagi na wiek i stan zdrowia, złożył rezygnację z urzędu, zachowując miejsce w radzie miasta[7]. W uznaniu zasług dla miasta i długoletniej pracy w magistracie 23 lutego 1875 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Podgórza[7]. W 1880 ufundował stypendium w wysokości 28 zł i 35 ct, przeznaczone dla absolwenta szkoły głównej w Podgórzu na czas studiów[8]. Opuścił radę miasta w 1884, otrzymując w podzięce parcelę pod grób rodzinny na Starym Cmentarzu Podgórskim[7].
Ostatnie lata życia spędził pod opieką niezamężnej córki Karoliny[8]. Zmarł 23 maja 1888 w Podgórzu[7]. Został pochowany na Starym Cmentarzu Podgórskim[7].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Swoją przyszłą żonę, Karolinę Baum von Appelshofen (1814–1876), mógł poznać jeszcze w dzieciństwie. Rodziny Baumów i Seelingów znały się od 1785, gdy Antoni Seeling von Saulenfels rozpoczął pracę w Wieliczce, gdzie urząd starosty sprawował dziadek Karoliny, Józef Baum von Appelshofen. Ojcowie przyszłych małżonków utrzymywali prywatne kontakty przez wiele lat, także po 1812, gdy Baumowie przenieśli się do Bochni[5]. Od 1823, gdy Seeling rozpoczął pracę w bocheńskim urzędzie cyrkularnym, kontakty między rodzinami ponownie stały się żywsze, a ich uwieńczeniem stał się ślub Seelinga z Karoliną Baum von Appelshofen, który odbył się w 1831 w bocheńskim kościele św. Mikołaja[8]. Para miała czworo dzieci:
- Ludwika (1832–1913), przemysłowca, administratora dóbr w Izdebniku;
- Mariannę (1833–1834);
- Karolinę (1837–1915);
- Helenę (1839–1928), żonę Fryderyka Zolla (starszego).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Röskau-Rydel 2011 ↓, s. 187.
- ↑ Röskau-Rydel 2011 ↓, s. 188.
- ↑ Wieliczka Miasto, akta małżeństw, od 16 stycznia 1785 do 12 czerwca 1881 rok. windaki.pl. [dostęp 2023-04-19].
- ↑ a b c d Röskau-Rydel 2011 ↓, s. 192.
- ↑ a b Röskau-Rydel 2011 ↓, s. 191.
- ↑ Röskau-Rydel 2011 ↓, s. 186.
- ↑ a b c d e f g h i j k Kasprzyk 2013 ↓, s. 658.
- ↑ a b c d e f g Röskau-Rydel 2011 ↓, s. 193.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogdan Kasprzyk: Poczet sołtysów, wójtów i burmistrzów miast, jurydyk, wsi i gmin przyłączonych do Krakowa do 1915 roku. Kraków: Urząd Miasta Krakowa, 2013. ISBN 978-83-925336-7-2. (pol.).
- Isabel Röskau-Rydel: Niemiecko-austriackie rodziny urzędnicze w Galicji 1772-1918 : kariery zawodowe, środowisko, akulturacja i asymilacja. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, 2011. ISBN 978-83-7271-665-1. (pol.).