Fitostabilizacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Fitostabilizacja – rodzaj fitoremediacji polegający na takim ukształtowaniu pokrywy roślinnej gleby, żeby zmniejszyć przemieszczanie się zawartych w niej substancji toksycznych, np. metali ciężkich[1]. Mechanizm działania polega na strącaniu się nierozpuszczalnych form substancji toksycznych na powierzchni korzeni (w ryzosferze) lub wchłonięciu ich do tkanek roślin i uwięzieniu w nich[2].

Do fitostabilizacji często używa się bylin z rodziny traw, ze względu na rozgałęziony system korzeniowy[2]. Kombinacja fitostabilizacji z chemostabilizacją określana jest jako chemofitostabilizacja[1].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dorota Ciszek i inni, Zastosowanie wspomaganej fitostabilizacji w ograniczeniu uwalniania się rtęci z zanieczyszczonej gleby – badania eksperymentalne, [w:] Lucyna Falkowska (red.), Rtęć w środowisku-identyfikacja zagrożeń dla zdrowia człowieka, 2016, s. 135-141, ISBN 978-83-7865-090-4.
  2. a b Małgorzata Kacprzak, Anna Grobelak, Wpływ różnych dawek osadów ściekowych na proces fitostabilizacji Cd, Zn i Pb, „Inżynieria Ekologiczna”, 25, 2011, s. 99-109 [dostęp 2023-01-10].