Przejdź do zawartości

Ryzosfera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schemat ryzosfery[1]. A=Ameba; BL=Bakterie ograniczone źródłem energii; BU=Bakterie nieograniczone źródłem energii; RC=Strefa podwyższonego stężenia związków węgla pochodzących z korzenia; SR= Obumarłe komórki włośników; F=Strzępka grzyba; N=Nicienie.

Ryzosfera – przestrzeń obejmująca powierzchnię korzenia, otaczającą go glebę oraz komórki kory. Jest to strefa intensywnej działalności mikrobiologicznej i relacji między rośliną, glebą a mikroorganizmami. Różni się składem od innych części gleby i wpływa na obieg azotu. Stymuluje rozwój bakterii, zarówno pod względem ilości, jak i zróżnicowania, natomiast wpływa ograniczająco na zróżnicowanie grzybów[1]. W ryzosferze obserwuje się znacznie wyższą zawartość substratów pierwotnych, które dostarczane są  przez wydzieliny korzeniowe. Zaobserwować tu można zwiększone tempo bioremediacji organicznych zanieczyszczeń[2].

Ryzodepozycja

[edytuj | edytuj kod]

Ryzodepozycja jest to uwalnianie lub utrata związków (ryzodepozytów) z korzeni roślin do otaczającego środowiska glebowego – ryzosfery. Ryzodepozycja napędza interakcje między roślinami, glebą i populacjami drobnoustrojów, kontroluje wiele ekologicznych funkcji gleby, w tym dostępność i mobilizację składników odżywczych, tworzenie agregatów glebowych oraz sekwestrację węgla[3].

Ryzodepozyty

[edytuj | edytuj kod]

Ryzodepozyty są to uwalniane przez rośliny związki, które stanowią łatwo przyswajalne substraty. Obecność tych substancji wzmaga kometaboliczne przekształcanie zanieczyszczenia przez mikroorganizmy zasiedlające ryzosferę[4].  Ryzodepozyty obejmują komórki nasady korzeniowej, lizaty, wydzieliny, wysięki korzeniowe oraz śluz. Ilość wydzielanych substancji (ryzodepozytów) zależy w dużym stopniu od wieku rośliny, największa jest u szybko rosnących, młodych roślin, w najbardziej aktywnej części korzenia, pomiędzy wierzchołkiem a strefą włośnikową.

Ryzodepozyty znajdujące się w pobliży wierzchołka korzenia bądź też jego nasady stanowią od 2–12% całkowitego osadzenia kłącza u rosnących korzeni[5].

Wybrane związki organiczne wydzielane przez korzenie roślin

[edytuj | edytuj kod]
Ryzodepozyty[3]
Rodzaj związku Nazwa substancji
Cukry arabinoza, glukoza, fruktoza, galaktoza, maltoza, mannoza, ramnoza, ksyloza, deoksyryboza
Aminokwasy arginina, asparagina, cysteina, glutamina, histydyna, leucyna, metionina, prolina, treonina, tryptofan, tyrozyna, walina
Kwasy organiczne askorbinowy, masłowy, mrówkowy, fumarowy, glikolowy, mlekowy, pirogronowy, bursztynowy
Kwasy tłuszczowe linolowy, oleinowy, palmitynowy, stearynowy
Sterole campesterol, cholesterol, sitosterol, stygmasterol
Czynniki wzrostu i witaminy kwas p-aminobenzoesowy, biotyna, cholina, niacyna, tiamina, ryboflawina
Enzymy amylaza, inwertaza, peroksydaza
Flawonoidy i puryny/ nukleozydy adenina, flawonon, guanina, urydyna

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Bhoopander Giri, Pham Huong Giang, Rina Kumari, Ram Prasad and Ajit Varma: Microbial Diversity in Soils. W: Microorganisms in Soils: Roles in Genesis and Functions. 2005, s. 36–37, seria: Soil Biology, wolumin 3, Część I. DOI: 10.1007/3-540-26609-7_2.
  2. Mohammad K. Hassan, John A. McInroy, Joseph W. Kloepper, The Interactions of Rhizodeposits with Plant Growth-Promoting Rhizobacteria in the Rhizosphere: A Review, „Agriculture”, 9 (7), 2019, s. 142, DOI10.3390/agriculture9070142, ISSN 2077-0472 [dostęp 2020-01-26] (ang.).
  3. a b Paul G. Dennis, Anthony J. Miller, Penny R. Hirsch, Are root exudates more important than other sources of rhizodeposits in structuring rhizosphere bacterial communities?: Root exudates and rhizosphere bacteria, „FEMS Microbiology Ecology”, 72 (3), 2010, s. 313–327, DOI10.1111/j.1574-6941.2010.00860.x [dostęp 2020-01-26] (ang.).
  4. Stanisław Baran, Elżbieta Joanna Bielińska, Grażyna Żukowska, Wpływ kompostów osadowo-popiołowych na aktywność enzymatyczną gleb wytworzonych na terenie po eksploatacji złóż siarki, 2009.
  5. Beata Klimek i inni, Czy istnieje związek między bioróżnorodnością roślin i mikroorganizmów glebowych?, 2010.