Fran Ramovš
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 września 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 września 1952 |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca |
| Narodowość |
słoweńska |
Fran Ramovš (ur. 14 września 1890 w Lublanie, zm. 16 września 1952 tamże) – słoweński językoznawca, dialektolog i badacz historii języka słoweńskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował językoznawstwo w Wiedniu i Grazu. Doktoryzował się w 1914 r. na podstawie pracy poświęconej rozwojowi samogłosek prasłowiańskich. W 1919 r. objął stanowisko profesora zwyczajnego języka słoweńskiego na nowo powstałym Uniwersytecie Lublańskim. Był dziekanem Wydziału Filozoficznego (1926–1927) i rektorem (1934–1935). Po powstaniu Słoweńskiej Akademii Nauki i Sztuki stał się jej pełnoprawnym członkiem i przewodniczącym, następnie sekretarzem generalnym (1942–1945) i prezesem (1950–1952)[1].
Wniósł znaczny wkład w badania nad dialektami słoweńskimi[2].
Jego imię nosi Instytut Języka Słoweńskiego przy Słoweńskiej Akademii Nauki i Sztuki[1].
Wybrana twórczość
[edytuj | edytuj kod]- Historična gramatika slovenskega jezika
- II, Konzonantizem (1924),
- VII, Dialekti (1935),
- Slovenski pravopis (współautorstwo, 1935),
- Kratka zgodovina slovenskega jezika (1936),
- O pomembnosti nekaterih pojavov v slovenskih narečjih na Koroškem (1946),
- Morfologija slovenskega jezika (1952).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Alenka Šivic-Dular, Fran Ramovš [online], Słoweńska Akademia Nauki i Sztuki [dostęp 2020-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-29] (słoweń.).
- ↑ Ramovš, Fran (1890–1952) [online], Slovenska biografija [dostęp 2020-04-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-28] (słoweń.).