Przejdź do zawartości

Franciszek Lekszycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Lekszycki
ilustracja
Herb duchownego
Data urodzenia

1600

Data i miejsce śmierci

grudzień 1668
Grodno

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

bernardyni

Franciszek Lekszycki herbu Warnia (ur. 1600, zm. w grudniu 1668 w Grodnie) – zakonnik, bernardyn, kapłan, malarz.

Był synem Jana Lekszyckiego dziedzica Mozgawy i Anny Miedzygórskiej. Wykształcony w kręgu bernardyńskich malarzy zakonnych. Na jego twórczość znaczący wpływ wywarła sztuka flamandzka zwłaszcza obrazy Rubensa oraz van Dycka. Dzieła wymienionych malarzy znał ze współczesnych rycin.

Malował obrazy religijne między innymi wszystkie w ołtarzach w kościele Bernardynów na Stradomiu w Krakowie. W ołtarzu głównym Ostatnią wieczerzę w latach 1659-1664. W Kalwarii Zebrzydowskiej na zlecenie Michała Zebrzydowskiego namalował Przybicie do krzyża, Śmierć na krzyżu, Namaszczenie oraz Św. Antoniego Padewskiego.

Pracował w Leżajsku, Lwowie, Przeworsku, Wilnie, Warszawie. W kościele parafialnym w Borku znajduje się obraz z 1666 „Wizja św. Jana Kantego”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janina Dzik, Franciszek Lekszycki – malarz religijny baroku wyd. Zakonu Bernardynów, 1998.