Fu Manchu (zespół muzyczny)
.jpg) Fu Manchu podczas koncertu w 2019 | |
| Inne nazwy |
Virulence |
|---|---|
| Rok założenia | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
1985 – nadal |
| Powiązania |
Kyuss, Brant Bjork |
| Skład | |
| Scott Hill, Brad Davis, Bob Balch, Scott Reeder | |
| Strona internetowa | |
Fu Manchu – kalifornijski zespół muzyczny wykonujący muzykę głównie z gatunku stoner rock.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Formacja powstała w 1985 roku jako Virulence. Pierwszy skład tworzyło czterech muzyków: perkusista – Ruben Romano, gitarzysta – Scott Hill, basista – Mark Abshire, oraz wokalista – Ken Pucci. Pod szyldem Virulence grupa wykonywała muzykę z gatunku hardcore punk[1].
W 1990 zespół zmienił nazwę na Fu Manchu. Jest ona inspirowana fikcyjną postacią Doktora Fu Manchu.
Po paru zmianach personalnych obowiązki wokalisty przejął Scott Hill. W 1994 roku grupa, za pośrednictwem niezależnej wytwórni Bong Load Custom Records, wydała swój pierwszy album studyjny – No One Rides for Free.[2] Po jego wydaniu do zespołu dołączył basista Brad Davis[1].
W 1995 roku ukazał się drugi album grupy. Wydawnictwo zatytułowane Daredevil zapewniło (dzięki trasie koncertowej na którą Fu Manchu wyruszyło z zespołem Monster Magnet) grupie szerszy rozgłos. Rok później ukazał się kolejny album Fu Manchu – In Search Of.... Niedługo po jego wydaniu do składu dołączył były perkusista grupy Kyuss – Brant Bjork, oraz giatrzysta Bob Balch[1].
W tym składzie zespół wydał cztey albumy – The Action Is Go (1997), Godzilla's/Eatin' Dust (1999), King of the Road (2000), California Crossing (2001)[2].
California Crossing to ostatni album Fu Manchu, w nagrywaniu którego uczestniczył Brant Bjork[3]. Jego miejsce zajął Scott Reeder. W składzie Reeder, Balch, Davis, Hill zespół funkcjonuje do dziś.
Kolejne lata przyniosły następujące wydawnictwa: Start the Machine (2004), We Must Obey (2007), oraz Signs of Infinite Power (2009)
Druga dekada XXI wieku przyniosła kolejne albumy grupy: Gigantoid (2014), oraz Clone of the Universe (2018). Ten ostatni zamyka dotychczasową dyskografię Fu Manchu[2].
Dyskografia[2][edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]
- No One Rides for Free (1994)
- Daredevil (1995)
- In Search Of... (1996)
- The Action Is Go (1997)
- Godzilla's/Eatin' Dust (1999)
- King of the Road (2000)
- California Crossing (2001)
- Start the Machine (2004)
- We Must Obey (2007)
- Signs of Infinite Power (2009)
- Gigantoid (2014)
- Clone of the Universe (2018)
Single i minialbumy[edytuj | edytuj kod]
- Kept Between Trees (1990)
- Senioritis (1992)
- Pick-Up Summer (1992)
- Don’t Bother Knockin’ (If This Van’s Rockin) (1992)
- Missing Link (1996)
- Asphalt Risin’ (1996)
- Godzilla (1997)
- Jailbreak (1998)
- Eatin’ Dust” (1999)
- Ride To Live (Live To Ride) (2001)
- Something Beyond (2003)
- Hung Out to Dry (2006)
- Knew It All Along (2007)
- Beach Blanket Bongout (2009)
- Slow Ride / Future Transmitter (2016)
Kompilacje i albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]
- Return to Earth 91-93 (1998)
- Go for It... Live! (2003)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Colin Larkin, The Virgin encyclopedia of nineties music, London: Virgin in association with Muze UK, 2000, ISBN 0-7535-0427-8, OCLC 59455393 [dostęp 2020-03-25].
- ↑ a b c d Fu Manchu [online], Fu Manchu [dostęp 2020-03-25] (ang.).
- ↑ Brant Bjork – Official Page Brant Bjork [online], Brant Bjork [dostęp 2020-03-25] (ang.).