Główny Zarząd Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej
Główny Zarząd Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (ros. Главное управление Генерального штаба Вооруженных Сил Российской Федерации) – organ wywiadu zagranicznego Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej i centralny organ wywiadu Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej; został przekształcony z Głównego Zarządu Wywiadowczego Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
Podstawą prawną dla działalności Głównego Zarządu jest Konstytucja Federacji Rosyjskiej, ustawy federalne „O Służbie Wywiadu”, „O obronie”, „O bezpieczeństwie” i inne normatywne akty prawne federalnych organów władz państwowych dotyczące wywiadu zagranicznego Federacji Rosyjskiej.
Zadania[edytuj | edytuj kod]
Główny Zarząd SzG SZ FR realizuje zadania w sferze wojskowej, wojskowo-politycznej, wojskowo-technicznej, wojskowo-ekonomicznej i ekologicznej.
Do celów działalności wywiadowczej Głównego Zarządu należy:
- zdobywanie informacji wywiadowczych, niezbędnych do podejmowania decyzji politycznych w obszarach gospodarki, obronności, nauki, techniki i ekologii przez Prezydenta, Zgromadzenie Federalne, rząd i Ministra Obrony Federacji Rosyjskiej oraz szefa Sztabu Generalnego SZ FR;
- zabezpieczanie warunków gwarantujących pomyślną realizację polityki Federacji Rosyjskiej w sferze obrony i bezpieczeństwa;
- wspieranie rozwoju gospodarczego, postępu naukowo-technicznego kraju i bezpieczeństwa wojskowo-technicznego Federacji Rosyjskiej.
Szefowie GZ SzG SZ FR[edytuj | edytuj kod]
Na czele Głównego Zarządu SzG SZ FR stoi Szef Głównego Zarządu Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej – Zastępca Szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
| Szefowie Głównego Zarządu Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej | |||||
| 1 | Walentin Korabielnikow (ur. 1946) | 1997 (właśc. od przekształcenia w 2004) | 2009 | ||
| 2 | Aleksandr Szlachturow (ur. 1947) | 2009 | 2011[1] | ||
| 3 | Igor Siergun (1957–2016) | 2011 | 2016 | ||
| 4 | Igor Korobow (1956–2018)[2] | 2016 | 2018 | ||
| 5 | Władimir Aleksiejew | 2018 | |||
Struktura Głównego Zarządu Wywiadu[edytuj | edytuj kod]
W czasie swojego istnienia struktura GRU przeszła kilka reform. W obecnej formie, według otwartych i dostępnych źródeł, struktura GRU składa się z 13 oddziałów głównych i 8 oddziałów pomocniczych z oddziałami.
Główne kierownictwo[edytuj | edytuj kod]
- Pierwsze kierownictwo – kraje Unii Europejskiej
- Drugie kierownictwo – kraje Ameryki Północnej i Ameryki Południowej, Wielka Brytania, Australia, Nowa Zelandia
- Trzecie kierownictwo – kraje Azji
- Czwarte kierownictwo – kraje Afryki
- Piąte kierownictwo – kierownictwo operacyjne
- Szóste kierownictwo – wywiadu radiotechnicznego
- Siódme kierownictwo – NATO
- Ósme kierownictwo – zarządzanie sabotażem
- Dziewiąte kierownictwo – technologii wojskowej
- Dziesiąte kierownictwo – gospodarki wojskowej
- Jedenaste kierownictwo – doktryn strategicznych i uzbrojenia
Kierownictwa i działy pomocnicze[edytuj | edytuj kod]
- Kierownictwo wywiadem kosmicznym
- Zarządzanie personelem
- Zarządzanie operacyjne i techniczne
- Dział administracyjno-techniczny
- Zarządzanie kontaktami zewnętrznymi
- Dział archiwum
- Serwis informacyjny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marek Nowicki: Rosyjskie GRU ma nowego szefa. Niezalezna.pl, 2011-12-26. [dostęp 2023-01-15].
- ↑ Главное управление Генерального штаба Вооруженных Сил Российской Федерации. [w:] oficjalny portal internetowy Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej [on-line]. Министерство обороны Российской Федерации. [dostęp 2016-05-31]. (ros.).