GTD-350
| |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Producent | |
| Pierwsze testy | |
| Zastosowanie | |
| Liczba egzemplarzy |
ponad 11 000 |
| Warianty |
GTD-350, GTD-350P, GTD-350W, GTD-350W2 |
| Dane techniczne | |
| Długość |
1350 mm[1] |
| Szerokość |
522 mm |
| Wysokość |
630 mm[1] |
| Masa |
135 kg[1] |
| Komponenty | |
| Turbina |
turbina dwustopniowa |
| Osiągi | |
| Moc |
294 kW (400 KM) |
| Spręż |
5,9 ±0,1 (przy 45 000 obr./min)[1] |
| Wydatek masowy powietrza |
2,10 ±0,02 kg/s (przy 45 000 obr./min) |
| Temperatura przed turbiną |
970°C[1] |
| Jednostkowe zużycie paliwa |
0,370 kg/KMh[1] |
GTD-350 – radziecki silnik turbowałowy opracowany na początku lat 60. XX wieku, stanowiący napęd śmigłowca Mi-2, produkowany w polskich zakładach WSK Rzeszów w Rzeszowie.
Silnik GTD-350 został zaprojektowany przez inżyniera Siergieja Piotrowicza Izotowa z biura projektowego Klimowa. Konstrukcję silnika wzorowano na wczesnej wersji amerykańskiego silnika Allison 250[potrzebny przypis]. Zespoły silnika umieszczone są w kolejności: sprężarka, reduktor, kolektor wylotowy, turbiny, komora spalania[1]. W odmianie dla śmigłowca Mi-2 napęd wyprowadzony jest do tyłu, a wylot gazów na lewą lub prawą stronę[1].
W roku 1966 na podstawie umowy pomiędzy Polską a ZSRR licencyjną produkcję silników GTD-350 rozpoczęto w polskich zakładach WSK Rzeszów. W rzeszowskiej firmie wyprodukowano ponad 10 000 tych silników. Stanowiły one napęd produkowanych w Świdniku śmigłowców Mi-2.
Silnik w podstawowej odmianie ma moc nominalną 320 KM, a maksymalną moc 5-minutową 400 KM[1]. Początkowo silniki GTD-350 posiadały okres międzyremontowy zaledwie 200 godzin. Biorąc pod uwagę żywotność śmigłowca Mi-2 wynoszącą 1000 godzin, w tym czasie należało by przeprowadzić 5 głównych remontów jednostek napędowych. Wobec tego konstruktorzy radzieccy oraz inżynierowie z WSK Rzeszów rozpoczęli pracę nad wydłużeniem żywotności silników. Wprowadzając szereg zmian konstrukcyjnych i udoskonaleń ostatecznie wydłużono okres międzyremontowy do 1000 godzin. Ponadto z czasem opracowano wersje wzmocnione: GTD-350P (o mocy 332 kW), GTD-350W (o mocy 313 kW) i GTD-350W2 (o mocy 319 kW).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Grzegorzewski: Śmigłowiec Mi-2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, seria: Typy broni i uzbrojenia. nr 60. ISBN 83-11-06350-8.
- Janusz Babiejczuk, Jerzy Grzegorzewski: Polski przemysł lotniczy 1945-1973. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 137-139.
- Andrzej Morgała: Polskie Samoloty Wojskowe 1945-1980. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1981, s. 227-240. ISBN 83-11-06483-0. (pol.).
- Muzeum Lotnictwa Węgierskiego w Szolnoku - GTD-350
- Mi-2
- Klimow GTD-350