Przejdź do zawartości

Gong (wytwórnia płytowa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gong
Rok powstania

1946

Gatunki

popularna, jazz

Siedziba

Kraków, Katowice

Gong – polska prywatna wytwórnia płytowa, uruchomiona w 1946 w Krakowie przez pracowników lokalnej rozgłośni Polskiego Radia, a wkrótce przeniesiona do Katowic[1]. Wśród nich mógł być inż. Leonard Czupryk, który był jedną z pierwszych osób, które 19 stycznia 1945 zjawiły się w rozgłośni (pracował tam jeszcze przed wojną), gdzie dokonał niezbędnych napraw zniszczonego przez Niemców sprzętu i dzięki temu 28 stycznia rozgłośnia krakowska mogła przekazywać sygnał radiowy[2].

Na początku wytwórnia działała w pomieszczeniach piwnicznych krakowskiej Filharmonii[1], wykorzystując do produkcji płyt aparaturę niezbyt wysokiej klasy, bo gotowy produkt był słaby jakościowo i tłoczony w niewielkiej liczbie egzemplarzy. Nagrania rejestrowane były w prywatnym mieszkaniu w Krakowie.

Płyty nagrywane przez wytwórnię to szybkoobrotowe (78 obr./min) płyty szelakowe. Na każdej stronie nagrany jest jeden utwór, który trwa ok. 3 minut.

Znane są dwa wzory naklejek na płytach Gongu. Te o śliwkowej barwie mają w swej górnej części rysunek dwóch greckich wojowników uderzających w gong, część dolna zawiera symetrycznie rozmieszczone napisy informacyjne (zdjęcie[3]). Drugi wzór jest skromniejszy, ale z rzadko stosowanym wzornictwem - nazwa firmy panoramicznie rozpisana w części środkowej naklejki, informacje na górze i dole (zdjęcie[4]).

Gong podzielił los pozostałych prywatnych firm płytowych, które uruchomione zostały w Polsce w pierwszych latach po wojnie: „Mewy” Mieczysława Wejmana i „Fogg Record” Mieczysława Fogga. Na przełomie lat 40. i 50. wytwórnię zlikwidowano, a przeprowadzająca czynności komisja dodatkowo skrupulatnie zniszczyła cały zbiór płyt znajdujących się w pomieszczeniach firmy.

Wśród artystów nagrywających dla Gongu byli: Andrzej Hiolski, Aniela Szlemińska, chór Cztery Asy, pianista Leon Rzewuski, zespół muzyczny Jerzego Haralda i Kazimiera Kaliszewska (obdarzona ciemnym, niskim głosem piosenkarka jazzowa, która po wyjeździe z Polski została pracownicą Radia Wolna Europa), Edward Jasiński (znany jako Jaś Malina), Edward Kluczka i najpopularniejszy wtedy kobiecy zespół wokalny, tercet Sióstr Do-Re-Mi.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Nagrana Wydana Nr katalogowy Tytuł utworu Wykonawcy
A:
B:
„UNRRA, UNRRA”
„Wiązanka regionalna”
Chór „Cztery Asy”, J. Labega – fortepian
Chór „Cztery Asy”, J. Labega – harmonia
1946 A: 400
B: 400
„Bajeczki śpią”
„Gdy gwiazdy zapłoną”
Siostry Do-Re-Mi, Adam Kopyciński – fortepian
Siostry Do-Re-Mi, Adam Kopyciński – fortepian
1946 A: 401
B: 401
„Pozdrowienie od gór”
„Dawny miły walc”
Siostry Do-Re-Mi, Adam Kopyciński – fortepian
Siostry Do-Re-Mi, Adam Kopyciński – fortepian
1946 A: 402
B: 402
„Zakochana dziewczyna”
„Symphonie”
Siostry Do-Re-Mi, Adam Kopyciński – fortepian
Siostry Do-Re-Mi, Adam Kopyciński – fortepian
1946 A: 403
B: 403
„Wszystkiego się mogłam po tobie spodziewać”
„Zielony kapelusik”
Siostry Do-Re-Mi, Adam Kopyciński – fortepian
Siostry Do-Re-Mi, Adam Kopyciński – fortepian
1946 A: 403
B: 403
„Poemat”
„Walczyk Warszawy”
Siostry Do-Re-Mi, Adam Kopyciński – fortepian
Siostry Do-Re-Mi, Leon Rzewuski – fortepian
A: 415
B: 418
„Gdzie spotkałam Cię (Where Have We Met Before?)”
„Mnie jest wszystko jedno”
Kazimiera Kaliszewska, orkiestra taneczna dyr. Jerzy Harald
Kazimiera Kaliszewska, orkiestra taneczna dyr. Jerzy Harald
A: 416
B: 417
„Biały domek (Chasing Shadows)”
„A ja nie mogę (No can do)”
Kazimiera Kaliszewska, orkiestra taneczna dyr. Jerzy Harald
Kazimiera Kaliszewska, orkiestra taneczna dyr. Jerzy Harald
1946 A: 420
B:
„Gdy jazz gra”
?
Kazimiera Kaliszewska, orkiestra taneczna dyr. Jerzy Harald
?
A: 421
B: 421
„Rosie Indianka (Rosie l'Indienne)”
„Tabu”
Kazimiera Kaliszewska, orkiestra taneczna dyr. Jerzy Harald
orkiestra taneczna „Arkadia”
1947 A:
B:
„Wiązanka taneczna nr 1”
„Wiązanka taneczna nr 2”
Leon Rzewuski – fortepian
Leon Rzewuski – fortepian
A:
B:
Czy pamiętasz tę noc w Zakopanem
„Nie mówmy o tym”
Alojzy Kluczniok – śpiew, orkiestra taneczna dyr. Zygmunt Karasiński
Jaś Malina (Edward Jasiński) – śpiew, orkiestra taneczna dyr. Jerzy Gert

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Filip Łobodziński. Fogg ocalił palto. „Newsweek”, 16 sierpnia 2009. [dostęp 2013-05-14]. 
  2. Andrzej Pawlik, Mówi Polskie Radio Kraków, Dziennik Polski, rok XXVI, 1970, Nr 38 (8083)
  3. Ted Staunton's 78 rpm label galery: Gong 1. [dostęp 2013-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. ang. dostęp: 17.05.2013
  4. Ted Staunton's 78 rpm label galery: Gong 2. [dostęp 2013-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-11)]. ang. dostęp: 17.05.2013

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]