Przejdź do zawartości

Gregor Schneider

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gregor Schneider (ur. 5 kwietnia 1969 in Rheydt) – niemiecki artysta, specjalizujący się w aranżacji pomieszczeń. Nagrodzony w 2001 roku "Złotym Lwem" za pracę Totes Haus u r dla niemieckiego Pawilonu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1989-1992 studiował na Akademii Sztuk w Düsseldorfie, na Akademii Sztuk w Münster oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Hamburgu. Następnie, w latach 1999 - 2003, jako profesor pracował na De Ateliers w Amsterdamie, na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Hamburgu i na Królewskiej Duńskiej Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze. W 2009 roku został powołany na profesora na kierunku rzeźbiarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie a od 2012 roku na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium.

Pierwszą jego indywidualną wystawą była „Pubertäre Verstimmung“ w Galerii Kontrast w Mönchengladbach w wieku 16 lat. Gregor Schneider od początku 1990 roku pracuje z pomieszczeniami w galeriach i muzeach, które interpretuje jako trójwymiarowe rzeźby, do których odwiedzający może wejść. Jednocześnie powoduje, że istniejące pomieszczenia muzealne zanikają, stają się niedostępne dla odwiedzającego. W 1985 roku zaczął przebudowywać pokoje w jednym z wielorodzinnych domów w Rheydt (NRW, Niemcy), któremu z czasem nadał nazwę „Haus u r“.

„Haus u r“

[edytuj | edytuj kod]
Haus u r przy ulicy Unterheydener Straße w Mönchengladbach-Rheydt

Dom przy ulicy Unterheydener Straße w Mönchengladbach–Rheydt - „u r“ oznacza Unterheydener Straße a Rheydt[1]- jest nieprzerwanie od 1985 roku przebudowywany. Gregor Schneider powiela istniejące już pomieszczenia poprzez wbudowywanie w nie kolejne pomieszczenia składające się z podłóg, ścian i sufitów. W ten sposób powstaje pomieszczenie w pomieszczeniu. Ponadto, za pomocą specjalnych silników, wprowadza poszczególne ściany czy też całe pokoje w niezauważalny ruch przez co niektóre pomieszczenia są odizolowane lub niedostępne. Dnie i noce były symulowane za pomocą lamp zamontowanych poza pomieszczeniami.

Aby móc rozróżnić powstałe pomieszczenia, zostały one sukcesywnie ponumerowane (u r 1 - ). Na początku na wzorzec posłużyły wszystkie części domu: sypialnia, pokój do picia kawy, pomieszczenie gospodarcze, kuchnia, przedpokój oraz piwnica. Osoby, które od 1980 roku odwiedziły Haus u r, relacjonowały o przerażających przeżyciach[2].

Wybrane wystawy i projekty

[edytuj | edytuj kod]
  • 1985 Pubertäre Verstimmung, Galerie Kontrast, Mönchengladbach
  • 1985 – do dzisiaj Haus u r, Rheydt
  • 1994 Drei Arbeiten, Museum Haus Lange, Krefeld
  • 1996 Gregor Schneider, Kunsthalle Bern
  • 1996 Gregor Schneider, Künstlerhaus Stuttgart
  • 1997 Totes Haus u r 1985–1997, Rheydt, Kunsthalle Frankfurt a. M., Frankfurt nad Menem
  • 1998 Puff, Städtisches Museum Abteiberg, Mönchengladbach
  • 1998 La maison morte u r 1985–1998, Musee d'Art Moderne de la Ville de Paris, Paryż
  • 1998 haus u r, Rheydt, Aarhus Kunst Museum, Dania
  • 1999 53rd Carnegie International, Carnegie Museum of Art, Pittsburgh, Pennsylvania
  • 1999 schlafen, Kabinett für aktuelle Kunst, Bremerhaven
  • 1999 Totes Haus, Rheydt, Kunsthalle Bremerhaven
  • 2000 Hannelore Reuen Alte Hausschlampe, Fundacja Galerii Foksal, Warszawa
  • 2000 Keller, Wiener Secession, Wiedeń
  • 2000 Alte Hausschlampe, Museum Haus Esters, Krefeld
  • 2000 Apocalypse, Beauty and Horror in Contemporary Art, Royal Academy of Art, Londyn
  • 2000 Death House u r, Douglas Hyde Gallery, Dublin
  • 2001 Totes Haus u r, 49. Biennale w Wenecji, Wenecja
  • 2001 N. Schmidt, Kabinett für aktuelle Kunst, Bremerhaven
  • 2002 Haus u r, Stiftung DKM, Duisburg
  • 2002 Fotografie und Skulptur, Museum für Gegenwartskunst, Siegen
  • 2003 Gregor Schneider. Hannelore Reuen, Hamburger Kunsthalle, Hamburg
  • 2003 My Private #1, via Pasteur 21, Milano
  • 2003 Death House u r, Museum of Contemporary Art Los Angeles, California
  • 2003 Gregor Schneider, Aspen Art Museum
  • 2004 Die Familie Schneider, Artangel London, Londyn
  • 2005 28. August 2005 - , Kabinett Für Aktuelle Kunst Bremerhaven, Bremerhaven
  • 2006 Totalschaden, Bonner Kunstverein, Bonn
  • 2006 4538KM, MDD Museum Dhont-Dhaenens, Deurle,
  • 2006 My Private escaped from italy, Centre international d'art et du paysage de L'ile Vassiviere, Ile de vassiviere
  • 2006 26. November 2006, Fondazione Morra Greco, Neapol
  • 2007 Gregor Schneider, Milwaukee art Museum, Milwaukee
  • 2007 WEISSE FOLTER, K20K21 Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Düsseldorf
  • 2008 süßer duft, La Maison Rouge, Paryż
  • 2008 Gregor Schneider. Doublings, Museum Franz Gertsch, Burgdorf BE
  • 2008 CUBE VENICE - Design and conception, Fondazione Bevilacqua La Masa, Venezia
  • 2008 END, Museum Abteiberg, Mönchengladbach
  • 2009 Garage 2009. Museum Abteiberg, Mönchengladbach[3]
  • 2010 Gregor Schneider - Marienstraße, Peill Prize, Leopold-Hoesch-Museum, Düren
  • 2011 Punto Muerto, Centro de Arte 2 de Mayo, Madrid
  • 2011 Sterberaum, Kunstraum Innsbruck, Innsbruck
  • 2014 Gregor Schneider. Hauptstraße 85 a, Synagoge Stommeln, Pulheim
  • 2014 Neuerburgstrasse 21, Schauspiel Köln, Köln
  • 2014 Kunstmuseum, Kunstmuseum Bochum, Bochum
  • 2014 Liebeslaube, Volksbühne Berlin, Berlin
  • 2014 it's all Rheydt, Gallery Wako Works of Art, Tokyo
  • 2014 Die Familie Schneider, Konrad Fischer Galerie, Berlin
  • 2014 unsubscribe, Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
  • 2014 unsubscribe, Volksbühne Berlin, Berlin

Stypendia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Artykuł w Rheinischen Post
  2. ↑ Vgl. Kunstforum International (2001), S. 293ff., mit Abbildungen von Räumen des Hauses aus den Jahren 1986, 1988 und 1989–1993
  3. ↑ Garage 2009, Museum Abteiberg Mönchengladbach

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Gregor Schneider, Udo Kittelmann: Gregor Schneider, Totes Haus Ur, La Biennale di Venezia, 2001, Hatje Cantz Verlag, 2002, ISBN 2-7028-9292-2
  • Gregor Schneider: Die Familie Schneider, Steidl Göttingen, 2006, ISBN 3-86521-236-0
  • Gregor Schneider: Cubes: Art in the Age of Global Terrorism Gva-Vertriebsgemeinschaft, 2006, ISBN 88-8158-580-4
  • Kunstforum International (Plateau der Menschheit), Nr. 156, August bis Oktober 2001. S. 288 und 305.

Strony internetowe

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gregor_Schneider&oldid=74554960”