Grubosz szkarłatny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grubosz szkarłatny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

gruboszowate

Rodzaj

grubosz

Gatunek

grubosz szkarłatny

Nazwa systematyczna
Crassula coccinea L.[3]
Sp. Pl. 282 1753
Pokrój dziko rosnącej rośliny na Górze Stołowej w okolicach Kapsztadu

Grubosz szkarłatny (Crassula coccinea L.) – gatunek rośliny z rodziny gruboszowatych.

Pochodzenie i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Republiki Południowej Afryki, gdzie występuje na obszarach skalistych Kraju Przylądkowego zazwyczaj w pobliżu wybrzeży. Jednym z najważniejszych obszarów występowania jest masyw Góry Stołowej, gdzie rośnie powyżej 800 m n.p.m.[4] Grubosz ten jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna. Do Europy sprowadzony na początku XVIII wieku przez Holendrów, skąd trafił w 1714 roku do Wielkiej Brytanii i reszty Europy[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój

Wielopędowy, rozgałęziony sukulent o wzniesionych łodygach. W naturze osiąga do 40[5], a w uprawie 20–30 cm wysokości[6]. Wraz ze wzrostem dolne liście usychają i tylko końcówki łodyg tworzą zielone kępy[4].

Liście

Zgrubiałe, szeroko lancetowate, ułożone na łodygach gęsto i naprzeciwlegle.

Kwiaty

Czerwone, gwiazdkowate, zebrane w wiechowate kwiatostany rozwijające się na szczytach pędów. W naturze kwitnie od grudnia do marca. Pojedyncze kwiaty mają ok. 1 cm średnicy. Najczęściej są zapylane przez motyle z rodzaju Aeropetes[5].

Zastosowania i uprawa[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna, uprawiana zarówno jako roślina pokojowa jak i w ogródkach. Potrzebuje stanowiska jasnego, częściowo nasłonecznionego. W okresach, w których temperatura nie spada poniżej 10 °C dobrze rośnie na zewnątrz. Preferuje podłoże piaszczysto-gliniaste z dodatkiem torfu. W Europie kwitnie w maju i czerwcu, wymaga do tego jednak obniżonych temperatur zimą. Po kwitnięciu należy rośliny przycinać. Rozmnaża się zarówno przez sadzonki wierzchołkowe jak i podział pędów[6].

Synonimy[edytuj | edytuj kod]

  • Crassula versicolor Burch.
  • Danielia coccinea (L.) Lem.
  • Danielia versicolor Lem.
  • Dietrichia coccinea (L.) Tratt.
  • Dietrichia versicolor (Burch.) Eckl. & Zeyh.
  • Rochea coccinea DC.

(na podstawie The Plant List[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-11-11] (ang.).
  3. a b The Plant List. [dostęp 2012-09-04].
  4. a b PlantZAfrica.com. [dostęp 2012-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 października 2012)]. (ang.).
  5. a b c Royal Botanic Garden, Kew. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).
  6. a b Moritz Bürki, Marianne Fuchs: Leksykon roślin doniczkowych i balkonowych. Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 106. ISBN 978-83-247-1838-2.