Głuchoniemota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Głuchoniemota – niezdolność prawidłowego mówienia lub znaczne opóźnienie rozwoju mowy spowodowane wrodzoną bądź nabytą w okresie wczesnego dzieciństwa utratą zmysłu słuchu[1]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. głuchoniemota, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-10-04].