Håvard Vad Petersson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Håvard Vad Petersson
Ilustracja
Håvard Vad Petersson zagrywający na ZIO 2010
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1984,
Oslo

Obywatelstwo

Norwegia

Wzrost

193[1] cm

Informacje klubowe
Klub

Snarøen Curling Club, Snarøya

Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie
Srebro
Vancouver 2010
Mistrzostwa świata
Brąz
Grand Forks 2008
Brąz
Moncton 2009
Srebro
Cortina d’Ampezzo 2010
Złoto
Pekin 2014
Mistrzostwa Europy
Srebro
Füssen 2007
Srebro
Örnsköldsvik 2008
Brąz
Aberdeen 2009
Złoto
Champéry 2010
Złoto
Moskwa 2011
Srebro
Karlstad 2012
Srebro
Stavanger 2013
Srebro
Champéry 2014

Håvard Vad Petersson (ur. 5 stycznia 1984 w Oslo) – norweski curler, wicemistrz olimpijski z 2010, mistrz świata 2014, dwukrotny mistrz Europy. Reprezentuje Snarøen Curling Club, jest otwierającym w zespole Thomasa Ulsruda.

Petersson curling uprawia od 1997[1], już w 2002 reprezentował Norwegię na arenie międzynarodowej. Początkowo zagrywał pierwsze kamienie w zespole Thomasa Løvolda. Zdobył wówczas złote medale mistrzostw świata juniorów grupy B w 2002 i 2003. W 2004, gdy Løvold przekroczył wiek juniorski Håvard przejął jego obowiązki. W takim ustawieniu zespół uplasował się na 6. miejscu Mistrzostw Świata Juniorów. Rok później grał w klubie z Lillehammer, był drugim w ekipie Øivinda A. Grøsetha.

W 2006 powrócił do rodzinnego Oslo, a w następnym roku dołączył do obecnej drużyny. Od tamtej pory reprezentował Norwegię na każdej dużej imprezie międzynarodowej i tylko podczas jednego występu zespół Ulsruda nie stanął na podium. W pierwszych wspólnych zawodach, Mistrzostwach Europy 2007 Norwegowie dotarli do finału, ulegli tam jednak 3:5 Szkotom (David Murdoch)[2]. W następnej edycji sytuacja powtórzyła się, Murdoch był lepszy rezultatem 7:6[3]. Norwegowie powrócili z brązowymi medalami Mistrzostw Świata 2008 i 2009, w meczach o 3. miejsce pokonali Chińczyków (Wang Fengchun) oraz Szwajcarów (Ralph Stöckli).

Sezon olimpijski Petersson rozpoczął 3. miejscem ME, Norwegia przegrała dwa mecze w play-offach[4]. Podczas fazy grupowej turnieju olimpijskiego zespół z Oslo wygrał 7 meczów a przegrał 2 i z 2. miejsca awansował do półfinałów. W finale znaleźli się po pokonaniu 7:5 Szwajcarii (Markus Eggler), w ostatnim meczu ulegli 3:6 Kanadyjczykom (Kevin Martin)[5]. Dwa miesiące później pod nieobecność Ulsruda (funkcję kapitana pełnił Torger Nergård) Håvard w meczu o złoto Mistrzostw Świata 2010 spotkał się z inną drużyną kanadyjską. Ponownie to zespół klonowego liścia z Kevinem Koe okazał się lepszy[6].

Pod koniec roku Petersson triumfował w ME. Norwegowie zdobyli złote medale pokonując 5:3 młodą duńską drużynę Rasmusa Stjerne[7]. W MŚ 2011 reprezentacja Norwegii uplasowała się na 4. miejscu przegrywając mecz o brąz przeciwko Szwedom (Niklas Edin)[8]. Norwegowie swoim sąsiadom zrewanżowali się w finale Mistrzostw Europy 2011, gdy wynikiem 7:6 obronili złote medale[9]. W kolejnej edycji Norwegowie ponownie zajęli miejsce poza podium przegrywając mały finał ze Szwecją[10]. Pod koniec roku, w Mistrzostwach Europy drużyna ze Snarøya zajęła 3. miejsce w Round Robin. Reprezentacja Norwegii wygrała dwa mecze i awansowała do finału, w którym przegrała 5:8 na rzecz Szwecji (Niklas Edin)[11]. Ekipa ze Snarøya w MŚ 2013 wygrała 6 meczów, co pozwoliło jej na uplasowanie się na 5. miejscu[12].

Norweska reprezentacja w ME 2013 z 1. miejsca awansowała do fazy finałowej. W pierwszym meczu play-off drużyna zwyciężyła nad Szwajcarią (Sven Michel) 7:4. W finale Norwegowie zostali pokonani przez Michela 6:8 i uplasowali się na 2. stopniu podium[13]. Wicemistrzowie Europy w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 zajęli 5. pozycję. Norwegowie w meczu barażowym o awans do półfinału rywalizowali z Brytyjczykami, przegrali wynikiem 5:6[14]. Podczas Mistrzostw Świata 2014 norwescy zawodnicy stanęli na najwyższym stopniu podium, w finale triumfowali 8:3 nad Szwedami (Oskar Eriksson)[15]. Dobrą skutecznością zawodnicy z Oslo wykazali się również w Mistrzostwach Europy 2014, na których zdobyli srebrne medale, w finale zostali pokonani przez Szwedów (Niklas Edin)[16].

Wielki Szlem[edytuj | edytuj kod]

Turniej[17] 07/08 08/09 09/10 10/11 11/12 12/13 13/14 14/15
Canadian Open A QF SF x A A x A
Masters x x SF x x x A x
The National A A A A QF x A A
Elite 10
Players’ Championships A A A A A QF A
Legenda
A = nie uczestniczył
x = nie zakwalifikował się do fazy finałowej
QF = ćwierćfinał
SF = półfinał
F = finał
W = zwycięstwo

Drużyna[edytuj | edytuj kod]

Czwarty Trzeci Drugi Otwierający
2007/2015 Thomas Ulsrud Torger Nergård Christoffer Svae Håvard Vad Petersson
2004/2005 Øivind A. Grøseth Hans Tømmervold Håvard Vad Petersson Anders Bjørgum
2003/2004 Håvard Vad Petersson Petter Moe Anders Bjørgum Øivind A. Grøseth
2001/2003 Thomas Løvold Christoffer Svae Håvard Vad Petersson

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]