Hałuzynci
49°10′06″N 27°33′03″E/49,168333 27,550833
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Hromada | |||
| Powierzchnia |
4,256 km² | ||
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 3856 | ||
| Kod pocztowy |
32226 | ||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 49°10′06″N 27°33′03″E/49,168333 27,550833
| |||
Hałuzynci (ukr. Галузинці; hist. pol. Hałuzińce[1]) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie chmielnickim, w hromadzie Derażnia. W 2001 roku liczyła 669 mieszkańców[2].
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1493 roku[3]. Powstała w wyniku przyłączania się chutorów w większą miejscowość[4]. W okresie zaborów w powiecie latyczowskim gubernii podolskiej[1].
Gniazdo rodowe szlacheckiego rodu Hałuzińskich (vel Hołuzińskich)[4][5]. Wedle miejscowej legendy, protoplasta rodu – kozak Hałuza otrzymał tę ziemię od bogatego szlachcica, u którego miał zasługi za uratowanie córki. Przedstawione na herbie wsi rumaki mają symbolizować trzy białe konie należące do trzech synów Hałuzy, spadkobierców osady. Najstarszy z nich – Łazar Hałuziński (Łazarz), otrzymał od króla Zygmunta Starego legitymację prawa własności wobec Hałuziniec[6]. Hałuzińce pozostawały w rękach Hałuzińskich co najmniej do roku 1616, w którym przeprowadzona zostaje lustracja starostwa barskiego, stwierdzająca i dokładnie opisująca prawa rodziny do miasteczka[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hałuzińce, [w:] Tadeusz Epsztein, Polska własność ziemska na Ukrainie w 1890 roku, [w:] Repozytorium Cyfrowe Instytutów Naukowych, Warszawa: Wydawnictwo Neriton Instytut Historii PAN, 2008.
- ↑ с Галузинці, Хмельницька область, Деражнянський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2021-09-16]. (ukr.).
- ↑ Історія міст і сіл Української РСР. Хмельницька область. T. 23. Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедїї Академії наук УРСР, 1971, s. 233.
- ↑ a b Władysław Zawierucha, Chutory podolskie, „Kurjer Warszawski”, Warszawa, 29 kwietnia 1886.
- ↑ Adam Boniecki, Herbarz Polski Część I., t. VII, Wiadomości Historyczno-Genealogiczne o Rodach Szlacheckich, Warszawa 1904, s. 233, 320.
- ↑ Як козак Галуза заснував Галузинці ☼ Українська легенда ☼ Народна творчість [online], proridne.org [dostęp 2024-03-21] (ukr.).
- ↑ Hałuzińce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom III - wynik wyszukiwania - DIR, dir.icm.edu.pl [dostęp 2024-03-21].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hałuzińce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 22.