Przejdź do zawartości

Hacon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hacon
Χάτζων
wódz Sklawinów
Okres

od
do 616

Dane biograficzne
Data urodzenia

VI wiek

Data i miejsce śmierci

616
Sołuń

Przyczyna śmierci

zabity

Hacon – wódz sklawiński dowodzący w 616 roku wojskami oblegającymi Sołuń.

W 610 roku plemiona sklawińskie, korzystając z osłabienia Bizancjum przekroczyły Dunaj i przez następne kilka lat, wspólnie z Awarami pustoszyły półwysep grecki wypierając miejscową ludność grecką na tereny górskie w centrum półwyspu oraz na wyspy Morza Egejskiego[1]. W 616 roku Hacon[2] na czele plemion Sagudatów, Draguwitów, Rynchynów, Welegezytów, Wajunitów i Brsjaków stanął pod murami Sołunia. Miracula Sancti Demetrii podają, że Sklawini byli do tego stopnia przekonani o powodzeniu przedsięwzięcia, że nadciągnęli pod miasto z całymi rodzinami i sprzętem domowym, aby po zdobyciu Sołunia, zamieszkać w nim. Oblegający rozłożyli się ze swymi taborami wokół miasta, od wschodu, północy i zachodu, a w celu odcięcia miasta od morza wykonali wielką liczbę łodzi wydrążonych z jednego pnia drzewa[3]. W czasie walk toczonych ze Sklawinami, Grekom udało się wziąć Hacona do niewoli. Został przez nich stracony. Po śmierci wodza Sklawinowie odstąpili spod Sołunia. Było to trzecie sklawińskie oblężenie miasta[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. T. Wasilewski: Historia Bułgarii. s. 27.
  2. a b I. Stawowy-Kawka: Historia Macedonii. s. 43.
  3. S. Turlej: Ziemie greckie w okresie średniobiznatyńskim VII - XII wiek. W: Historia Grecji. s. 279-280.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]