Hanna Bińkowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hanna Teresa Bińkowska
Joanna
plutonowa plutonowa
Data i miejsce urodzenia

1922
Poznań

Data i miejsce śmierci

2 września 1944
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1940–1944

Siły zbrojne

Armia Krajowa

Stanowiska

drużynowa 3 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej
drużynowa batalionu Zośka
Biuro Informacji i Propagandy
sanitariuszka

Główne wojny i bitwy

powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie)
Nad mogiłą na Wojskowych Powązkach

Hanna Teresa Bińkowska ps. „Joanna”, „Łucja” (ur. 1922 w Poznaniu, zm. 2 września 1944 w Warszawie) – sanitariuszka w I plutonie „Włodek” 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka” Zgrupowania „Radosław”, uczestniczka powstania warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczyła się w Gimnazjum i Liceum im. Juliusza Słowackiego, następnie studiowała medycynę na tajnym Uniwersytecie Poznańskim w Warszawie. Podczas okupacji hitlerowskiej działała w konspiracji – była m.in. drużynową 3 WDH, drużynową w batalionie „Zośka”, a także w latach 1943–1944 działała w Biurze Informacji i Propagandy KG AK. Miała młodszą siostrę, wcześnie straciła matkę.

W powstaniu warszawskim służyła jako sanitariuszka na Woli i Starówce. Ciężko ranna na Starym Mieście podczas próby przebicia do Śródmieścia. Zginęła 2 września 1944 w zbombardowanym przez lotnictwo niemieckie szpitalu polowym przy ul. Miodowej 23[1]. Miała 22 lata. Pochowana wraz z Tadeuszem Braniczem w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera 20A-3-19)[2].

Została dwukrotnie odznaczona Krzyżem Walecznych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2002. ISBN 83-11-09261-3
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]