Hansreia oxygona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hansreia oxygona
(Perty, 1830)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

żukokształtne

Nadrodzina

żuki

Rodzina

poświętnikowate

Podrodzina

Scarabaeinae

Plemię

Deltochilini

Rodzaj

Hansreia

Gatunek

Hansreia oxygona

Synonimy
  • Canthon oxygonus Perty, 1830

Hansreia oxygonagatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny Scarabaeinae. Endemit amazońskiej części Brazylii.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisał po raz pierwszy w 1830 roku Maximilian Perty pod nazwą Canthon oxygonus. Jako lokalizację typową wskazano Brazylię[1][2]. W 1868 roku Edgar von Harold zsynonimizował go z Canthon affinis[3]. W 2015 roku rangę osobnego gatunku przywrócili mu Marcely Valois, Fernando Z. Vaz-de-Mello i Fernando A.B. Silva[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o ciele długości od 9,3 do 10,1 mm. Głowa jest ciemnobrązowa z zielonkawo lub czerwonawo połyskującą okolicą oczu. Przedplecze jest wysklepione, dwukrotnie szersze niż dłuższe, ciemnobrązowe, na dysku zielone z żółtawym połyskiem. Krawędzie boczne między kątami bocznymi a tylnymi są w przybliżeniu proste. Pokrywy mają po dziewięć rzędów, z których siódmy zanika u nasady, a ósmy ma punktowanie słabo wgłębione. Pygidium ma zaokrąglone, oczkowate, niemal niewyraźne mikroguzki. Genitalia samca mają symetryczne, w widoku bocznym prostokątne paramery długości ⅔ fallobazy, na wierzchołku zaopatrzone w dwukrotnie dłuższy niż szeroki, prawie prostokątny wyrostek; kąt wewnętrzny między brzegiem grzbietowym a szczytowym paramery wynosi około 90°, zaś między szczytowym a brzusznym wynosi około 45°. Edeagus ma w endofallusie skleryt podkowiasty z lekko rozszerzonym na krawędzi wewnętrznej ramieniem krótszym, okrągły z wyraźnym płatkiem zewnętrznym skleryt peryferyjny prawy górny, nieregularnie ukształtowany skleryt peryferyjny frontolateralny oraz wydłużony kompleks sklerytów osiowych i podosiowych o gwałtownie zwężonym na szczycie płatku bocznym długości 1/5 kompleksu[2].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owad ten zasiedla równikowe lasy deszczowe[2].

Gatunek neotropikalny, endemiczny dla Brazylii, znany tylko ze stanu Pará[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Perty: Delectus animalium articulatorum, quae in itinere per Brasiliam annis MDCCCXVII-MDCCCXX jussu et auspiciis Maximiliani Josephi I. Bavariae regis augustissimi peracto collegerunt Dr. J. B. de Spix et Dr. C. F. Ph. de Martius, Fasc. 1. Munich: Impensis, 1830.
  2. a b c d e Marcely Valois, Fernando Zagury Vaz-de-Mello, Fernando A. B. Silva. A taxonomic review of the Neotropical genus Hansreia Halffter & Martínez, 1977 (Coleoptera: Scarabaeidae, Scarabaeinae). „Zootaxa”. 4027 (2), s. 205-226, 2015. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4027.2.2. 
  3. E. von Harold. Monographie der gattung Canthon. „Berliner entomologische Zeitschrift”. 12, s. 1‒144, 1868.